Усе рубрыкі

Срабраны дождж — Сяргей Брандт

У дзень святочны пойдзе дождж,
Пад сонцам анiводнай хмары.
Срабро сухім збяжыць на хвошч,
Збяжыць блiскучым на абшары.

срабро

За рукi смерць людзей кране,
Падпалiць чорным бэзу лiст.
Сярод балот дрыгва ўздыхне,
I змоўкне жвавы птушак свiст.

А дождж сухiм бяду цярушыць,
Дзiцятка — у люльцы ля акна.
Бог прыме на Вялiкдзень душы,
Пачнецца з стронцыям вайна.

За кожным трэцiм — другi стане,
А дождж пацягнецца далей.
Праз 30 год чысцей не стане
Край згубленых людскix надзей.

28.04.2016, Сяргей Качанаў-Брандт

Каментаваць

Магчыма карыстацца гэтымі HTML тэгамі

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>