|
Цемень цягнецца ад лесу, Як вужака памiж хат. Скача па страсе гарэзай Чорны, быццам сажа, грак.
Дзюбне ў раму, мне здаецца Нехта з ранiцай памрэ. Птушка над людзьмi смяецца, Груцы смачнай не бярэ. Сунецца праз ноч дарога, Свет мiргне за шэрым шклом. Грак напэўна служыць богу, Як суддзя, стальным крылом. Пасвiць ён нявiнных […]
Па дарозе скача Грак, А за Гракам скача Жмяк. Жменю семак смачных мае, Ён iх хуценька жмякае.
Напалохаў Жмяк ката, Той лавiў плотку ля маста. Песенку спеў Жмяк дзiцяцi, Зычынiў акенца ў хаце, Прывiтаў мышэй са святам, Жмякнуў нешта немаўлятам. А здалося: “ Калi Ласка!” Напiсаў іскрыстым казку I робiць жмякi цудна […]
Што наш народ не атрымаў, Што да магiлак не данёс, Згубiў што сярод дробных спраў, Мы называем — беларускi лёс.
Ён — з нараджэння ў полi крыж, Сцяжынка памiж шэрых хат. Ён – цiшыня, калi iзноў маўчыш, Iржа сталёвых цяжкiх крат. Ён — лён счарнеўшы пад дажджом I горкi подых навальнiц. Ён […]
|
|