Усе рубрыкі

Памерці, каб далей жыць — Сяргей Брандт

На марозе попел Дзед цярушыць цixa. “Эй, старэча, хопiць! — шэпча ўслед лiха, — Што ты сееш чорным? Не вясна, а студзень. Смерць чакае ў белым, Ты жывей не будзеш. Колькi не рассыплеш, Не прачнецца поле, I сваiх не вернеш З-пад зямлi нiколi». “Смерць мяне не мiне — дзед цярушыць попел, — Лёг на […]

Кропка косiць, коска — не. Сяргей Брандт

Кропка косiць, коска — не, Можа лiха прамiне? Твая ж хата пэўна з краю? Там цябе цiвун чакае.

Стог руды гнiлой саломы, Што далей табе вядома? Можа не вярнуў пазыкi? Гэта коска, а не лiха.

Хто паставiць на каленi? Працуй болей, рахнуй пенi. Кропка косіць, коска – не, Можа беднасць прамiне.

У […]