Усе рубрыкі

Памерці, каб далей жыць — Сяргей Брандт

На марозе попел
Дзед цярушыць цixa.
“Эй, старэча, хопiць! —
шэпча ўслед лiха, —
пепел
Што ты сееш чорным?
Не вясна, а студзень.
Смерць чакае ў белым,
Ты жывей не будзеш.
Колькi не рассыплеш,
Не прачнецца поле,
I сваiх не вернеш
З-пад зямлi нiколi».
“Смерць мяне не мiне —
дзед цярушыць попел, —
Лёг на плечы iней,
Да вясны ў палоне.
Каб зямля не мерзла,
Каб радзiлі кветкi,
Жоўтым морам збожжа,
Дзе смяюцца дзеткi.
Па вясне прачнецца —
жменя трусiць цiха, —
Шчасце зноў вярнецца
I не стане лiха”.

Сяргей Качанаў-Брандт, 20.01.2016

Каментаваць

Магчыма карыстацца гэтымі HTML тэгамі

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>