Лес цямнюткi поўны чар, Замiрае лiст у ценi. Ноч не стане на каленi, Не схавае месяц твар. Не зацягне ў свой сон, Не кране агеньчык сэрца. Рыпнуць горка неяк сенцы, Жаль адыйдзе ад вакон.
За нагу трава кране, Рвецца крык нечалавечы. Але дыхаць болей нечым, Жудасна, як быццам у сне.
Стог сустрэне на […]
