Жыу ў вёсцы конь стары,
Ен араў, вазiў малых.
Дровы з лесу, сена з поля,
Вось канька старога доля.
А цяпер конь iз жалеза,
Зямлю плуг, як масла рэжа.
Цягне цэглы цяжкай воз,
У спякоту цi ў мароз.
Гэты „конь“ завецца трактар —
Тэхналогiй новых фактар.
Ён не есць, не п’е, не спiць,
Да начы амаль вурчыць.
Сяргей Брандт, 02. 07.2013
Каментаваць