Вечар зiмнi дагарае,
За акном прачнулiсь зоркi.
У пячы агонь махае
Рудой лапкаю вавёркi.
Сон iскрыстым церушыцца,
Спяць малыя i не бачаць,
Тое, што ў сне прыснiцца,
Па марозе зайцам скача.
Разам з зайцам i зайчыха,
Вобраз вытканы iз зорак.
Снег скрыпiць i пяе цiха,
Што вясна яшчэ не скора.
Скачуць зайцы на пагорку,
Серабром по снезе льюцца.
За акном смяюцца зоркi
I ў вокны белым б’юцца.
Сяргей Брандт, 17.01.2013
Каментаваць