Усе рубрыкі

ЗIМОВЫ СОН – Сяргей Брандт

Вечар зiмнi дагарае, За акном прачнулiсь зоркi. У пячы агонь махае Рудой лапкаю вавёркi.

Сон iскрыстым церушыцца, Спяць малыя i не бачаць, Тое, што ў сне прыснiцца, Па марозе зайцам скача. Разам з зайцам i зайчыха, Вобраз вытканы iз зорак. Снег скрыпiць i пяе цiха, Што вясна яшчэ не скора.

Скачуць зайцы на […]

АБЯЦАННЕ — Сяргей Брандт

Кахаю цябе, стары лес, Дзе твае хвоi да нябес. Дзе водар дзiўны ад галiн I я тану, тану ў iм. Зялёнай коўдрай мяккi мох I цiшыня тваiх дарог. Заплюшчу вочы, быццам сплю, I зноў пяшчоту тваю п’ю.

А птушак дзiўных галасы Ўплятуць успамiны ў валасы. Сярэбранай ракою хмар, Забытым словам добрых чар.

Я […]

АТЫ-БАТЫ, АТЫ-БАТЫ… – Сяргей Брандт

У нагу iдзем мы з братам, Аты-баты, аты-баты…

Як сапраўдныя салдаты, Аты-баты, аты-баты…

Пыл стаўбом, мiльгаюць пяты, Аты-баты, аты-баты… Быццам разам ды ў сваты. Аты-баты, аты-баты…

А гасцям заўсёды рады, Аты-баты, аты-баты…

Калi ласка — просiм у хату! Аты-баты, аты-баты…

Бо ў нас адны дзяўчаты, Аты-баты, аты-баты…

Кася, Надзя, Марфа, Ната. Аты-баты, аты-баты…

[…]

ЗАБЫТЫЯ ВЁСКI – Сяргей Брандт

Дыван замшэлых скрыжаванняў I горкi смак пустых дамоў, Стаяць слупы маркотным зданнем — Мяжой зацёртай ушчэнт вякоў.

Нi чутна галасоў i крокаў, Адзервянелы шмат маста, С паважнай сцiпласцю, здалёку, Прыходзяць з навiной лiста. Нямых руiнаў адгалоскi, Былога не вярнуць, у снах Забытыя дзяцiнствам вёскi, Над дахам — белы Млечны Шлях.

Набожна цiшыня ў […]