Лістапад 2015 -

Мне родны кут не стаў блiжэй — Сяргей Брандт

Мне родны кут не стаў блiжэй, Iмжыць пад вечар ля дзвярэй. Замежнай мовы водгук гаркаваты, Я плач птушыны чую каля хаты.

Зязюлька плача, дзетак сваiх клiча Ды днi стамлёна мае лiчыць. Дзень дагарыць, зноў мне здаецца: Зязюлька лiчыць штуршкi сэрца.

З дзяцiнства басаногага зязюля, Мае прамовы ты адкуль пачула? Як пераклiк таго, чаго […]

Дакранiся да хворага крыжа, Што стаiць з пазабытых часiн. Спарухнеў i стаў выразна нiжай, Быў ён зроблены з моцных ялiн.

Кожны кленчыў, кранаючы веру, Нешта выразна тройчы шаптаў I прашэнне сцяжынкай даверу На крыжы назаўжды пакiдаў.

Нехта вышыў цвятасты абразiк І з пяшчотай на бок прычапiў. Каб сцярог ад вайны i заразы, […]

Перайдзi праз кладку па вадзе, Рэчка парасла густым чаротам. Вольхi чорныя слупамі дзе-нiдзе, А на купiнах ладкуецца сумота.

Ветрам цягне пажаўцелы лiст, Ён маланкай круцiцца на хвалях. Лясных птушак задранцвелы свiст Прагучыць малiтвай памiнальнай.

На прыбраным полi, як жабрак, Ходзiць бусел, падбiрае зерне. Дождж асеннi на цяжкiх канях Прабяжыць маркотна па карэннях.

Дымам […]

Дзе цякла крывёй вайна, Пачарнеў, абрузг бульбоўнiк. Два крыжы, бяжыць вада, Змерлае — жыцця ахоўнiк.

Залаты змаўклiвы лес, Ля вады дрыжаць асiны. Толькі час той не ўваскрэс, Жаль пакiнуў успамiны.

На сукнi старых дарог Хата побач, зданнем быццам. Кленча каля камня змрок, Просiць сцiпла памалiцца.

Сяргей Качанаў-Брандт, 27.10.2015

Ніжнія Талуі — вёска ў […]