|
Па вузкай, лясной сцяжынцы, якая пралегла ў сакавітай траве паміж ялін і хвой, прабіраецца, спяшаецца на кароценькіх ножках тоўсты спадар Вусень, каб паспець на дзень нараджэння свайго пляменніка Вінаграднага Слімака. Ледзьве перастаўляе ён важкі плецены кош. І нездарма, у ім пірог з чарніцамі — падарунак для імянінніка.
Добрая гаспадыня, жонка […]
Непатрэбнае патрэбна. Можа гэта нейчы крыж? Без бурштыну i без срэбра, Ўздоўж хвiлiны i памiж. Хмар, набiтых завiрухай, Нешта воўкам падзiрне. Словы горкiя не слухай, Бог — ён есць, а можа не… Непатрэбнае патрэбна Можа гэта нейчы грэх? I трасе рыззём iз меха Сакавiк счарнеўшы снег На людзей i на сумленне, Ўздоўж хвiлiны […]
Восень з пяшчотай накрыла Лiсцем бярозавым стол. У поцемках нешта варыла, Туманам завесіўшы дол.
Потым стаяла ля плоту, Пад зоркай махала рукой. Зусiм як жывая iстота, Празрыстая цень над ракой.
Пад ранак, блiскучы i росны, Гарыць дыямант на вадзе. Тчэ восень на бабцiных кроснах I шоўк павуцiння прадзе.
Сяргей Качанаў-Брандт, 10.10.2016
[…]
У голас дзiцятка заплача, А потым — смяецца у сне. За смешную пятачку Згачар Лагодна малое кране.
Ён сам каляроваю стужкай На коўдру святлом ападзе. Бо Згачар не дзiва, не птушка, Ён пены шматок на вадзе.
Сяргей Качанаў-Брандт, 10.10.2016
Ст. 1 з 102123...510...»Апошняя »
|
|