|
На застылай роўнядзі ляснога ручая восень згубіла жоўты кляновы ліст. Паглядзела на яго і скінула некалькі дробных рознакаляровых хваёвых іголак. Потым прыцерушыла крыху жоўтай саломай з суседняга поля і ўсміхнулася. Чагосьці асаблівага не хапала ў афармленні. І шчодрай рукой, нібы ў рамку змясціла белаватым туманам абрасіла руды беражок.
З кожным […]
На слуцкiм поясе блакiтным, На срэбры кветка зацвiце. Каштоўнасцi часоў здабытых У куфар нехта зноў складзе.
Каб засталiся для нашчадкаў, Каб людзям потым паказаць, Як ткалi добра раней маткi Так і цяпер не могуць ткаць.
Залоцiць сонечка на волi, Цудоўна ззяюць дзеткам сны. Туман — паркаль у чыстым полi І дождж з […]
Правядзi мяне да кладкi, Далей я пайду адзiн. Там дзе могiлкавы латкi, Як туман празрысты дым.
Там дзе лiчбы на каменнях Абгарнуў схаваўшы мох, Там цукерак старых жменя, Дуб вялiзны — лясны бог.
Там дзе не звiнiць сiнiца, Не грымяць удзень званы, Дзе памерлым добра спiцца — На тым свеце бачаць сны.
[…]
Беларус! Не лiцвiн, не паляк. Але як жа твой продак завецца — Стравiнскас, Завадскi, а можа Шупляк? Яны так падобны гонарам сэрца.
З пагоняю сцяг фарбаваны крывёй. Не грэх за Айчыну ўкленчыць. Верасам цягне над хуткай ракой I нейкай таемнасцю вечнай.
Бульбоўнiк зялёны схавае мяжа. Туман, як заможная свацця. Льняным ручнiком агарнута дзяжа, […]
Ст. 2 з 103«123...510...»Апошняя »
|
|