Усе рубрыкі

Трымш. Сяргей Брандт

Ён палюе, а ты спiш: — Трымш, Трымш! Ён галосiць, ты маўчыш: — Трымш, Трымш!

Ён схапiў, а ты крычыш: — Трымш, Трымш! Ён гадлiвы, як павук, Ён жахлiвы начны гук. Ён пад вокнамi чакае, За малымi назiрае. Спiш ты, ён цябе палюе I нiхто яго не чуе. Ты маўчыш, а ён […]

Тры дзянькі яшчэ да Свята. Сяргей Брандт

Цень шавелiцца ў куце, Хмар цяжарных чарада. I счарнела неяк вусце, У чорных дрыжыках вада.

Дрэвы вецер гне паўднёвы, Гром разок прагаманiў. Трэск маланкi, на галовы Дождж пшанiцу раструсiў. Запалiлi грубку ў хаце, Жоўтым плешчыцца агонь. Тры дзянькi яшчэ да Свята, Трасе грывай змокшы конь.

Сяргей Качанаў-Брандт, 08.04.2015

[…]

Нямыя званы. Сяргей Брандт

Калi б мелi мову Хатынi званы, Яны б расказалi пра жахi вайны. Яны бы прамовiлi: «Хопiць Крывi!» Нашчадкам б данеслi турботы сваi.

Званы б расказалi пра спалены сон, Iх голас грымеў бы ад назваў iмён. Яны бы зламалi фарпост цiшынi, Але слоў не маюць Хатынi званы. Ляцiць над зямлёю жалобы матыў, Успомнiце, людзі, […]

Хрумцяй. Замова ад яго. Сяргей Брандт

Сват Тарфянiкy, Хрумцяй, З-за вугла не паглядай, Пад акном не бармачы, Не палохай, не хрумчы.

I маленькiх не чапай, Брат Кiкiмары, Хрумцяй. Малачком аблiта луста, Вось табе льнаная хустка. Ты iдзi ў лес сцяжынкай I хрумсцi сваёй галiнкай. Ты маленькiх не чапай, Сын Вадзянiку, Хрумцяй. Як туман вячэрні, згiнь! Я кажу табе: […]