|
Дакранiся да роднага слова, Да арнаменту родных лясоў. Восень тчэ з павуцiння абнову, Каб развесiць у кожны куток.
Без сустрэч-пасядзелак да ночы, Без вясковых i простых людзей, Мова срэбрам пралiцца не хоча, Вось бы з ёй сустракацца часцей.
Ноч адыйдзе павольнаю справай, Ранкам будзе цудоўны настрой. Багдановiч, Мiцкевiч, Купала… Гоман птушак над […]
Францішку Багушэвічу з удзячнасцю
Паглядзі ўверх на хмары, Там, сярод бяздоннай цемры, Месяц робіць Мір сапраўдным, Адчыняе знічкам дзверы.
Знічкі ў душы ўваходзяць І гараць святлом астральным, Так заўжды на небасходзе Было здарэннем незвычайным.
А цяпер не бачым свету, Свет людскіх душ не кранае. Дзесьці там на ўскрайку лета Цемра дзверы зачыняе.
Паглядзі […]
Сядай побач і паслухай: На дварэ раве, злуецца, Снегам кружыць завіруха І засыпіць усё здаецца.
Пацякло святло ад печы Сваім подыхам лагодным. У зімовы доўгі вечар Спаліць сум твой і турботы.
І пасцеліць ладна ложак, Як сапраўдная бабуля. Калыханка словам божым, Каб усе ў хаце заснулі.
За акном сапраўдна ціха, Снег гарыць, як […]
Агенчык трапечыць маленькi ў хаце, Цяплом абгарнае, як коўдраю мацi. За шыбамi дождж косiць неяк няроўна, Зямля набракае вадой паслядоўна.
Сшарэлi ржаныя калiсьцi пакосы I лiсце зжаўцела на дробнай бярозе. Салома прагоркла, дзень пахне сырым, Не лезе пад пахi да хмар слiзкi дым.
Схавалiся птушкi з катом у паветку, Сядзяць на пячы […]
|
|