Імкнецца да долу хваінка, Зямлю хоча пацалаваць, Глядзіць на яе аблачынка, І хоча хваінку абняць. На воблачка – вочкі з-пад хваляў З нясмелай надзеяй зырчаць,
А з рыбкай (шалёная мара) — Вясёлка жадае гуляць.
[…]
|
||||||
Імкнецца да долу хваінка, Зямлю хоча пацалаваць, Глядзіць на яе аблачынка, І хоча хваінку абняць. На воблачка – вочкі з-пад хваляў З нясмелай надзеяй зырчаць, А з рыбкай (шалёная мара) — Вясёлка жадае гуляць. […] Жыцьцё – нібыта мара, Ды ходзіць па сьцяжцЫ Санлівая Тамара, Лянота ёй ісьці: То збочыць да сугробу, Каб разваліцца там, То плача, што сугроб той Падняцца ёй не даў. Валтузіцца ў снезе Ды й коціцца на сьцеж. Устае, а ў думкі лезе: “Мо, Томка, адпачнеш?” […] Ён пытае ў мяне: — Што ты робіш ува сьне? — Ну а што магу рабіць? Толькі спаць. Ён кажа: — Жыць! “Як ты сьпіш? – зноў мовіць мне — Калі ўсё ў сьне расьце, Толькі ты адзін стаіш — не расьцеш – як тая мыш”. […] Ваўняная хустка ўкрывае плечы, Гольле ад ялінкі закранае столь. “Сьпі, маё каханьне, беднае малеча, Я з табой заўсёды, я заўжды з табой. […] |
||||||
Copyright © 2024 Казкі беларускія - Калі ласка, перадрукоўвайце матэрыялы, але стаўце па магчымасці спасылку! При перепечатке ссылка обязательна! Cачыненняў не маем, але казак - даволі! -> RSS пастоў | RSS каментараў Працуе на WordPress & Atahualpa |