|
|
На назе зялёнай скача
Брудны лупаглазы Згачар.
Ён жыве пад самым вiрам,
Пахне глеем, пенай, жвiрам.
Носіць з цiны дробнай рэчы,
Мае воблiк чалавечы.
Пад вадой сцюдзёнай скача,
Ваду круцiць мурза Згачар.
Любіць есцi хлеб ячменны
I шпурляць у качак пенай.
Ой, не хоча Згачар мыцца,
Носiць з гразi завушнiцы.
Брат вядзянiцы? Не, што ты?
Там дзе ён, адны турботы.
Вiр ён трымае за каўнер,
Згачар анчутцы кавалер.
Ваду круцiць, на дне скача
Брудны лупаглазы Згачар.
Вось не будзеш сёння мыцца,
Прыйдзе, каб табе прыснiцца!
Сяргей Качанаў-Брандт, 14.04.2015
Па дарозе скача Грак,
А за Гракам скача Жмяк.
Жменю семак смачных мае,
Ён iх хуценька жмякае.
Напалохаў Жмяк ката,
Той лавiў плотку ля маста.
Песенку спеў Жмяк дзiцяцi,
Зычынiў акенца ў хаце,
Прывiтаў мышэй са святам,
Жмякнуў нешта немаўлятам.
А здалося: “ Калi Ласка!”
Напiсаў іскрыстым казку
I робiць жмякi цудна Жмяк,
Ды не за грошы, а за так.
Сяргей Качанаў-Брандт, 14.04.2015
З удзячнасцю Альгерду Абуховiчу-Бандзiнэллi
Часоў ясных i падзей,
Што было – цяпер не будзе!
Попел мовы ў нейкiм брудзе
Пакладзе на стол халдзей.
Чым захочаш варажыць?
Паляглi пад горад вёскi,
А замоў блакiт дзiвосны
УзнЯлi моўчкi на крыжы.
Кажуць: “Cловы не гараць!”
Пiлi доўга на памiнках,
Лён не сеюць на суглiнках,
Дзед што меў – не ўтрымаць.
Задуменна цягне Свiр
Хвалi, што плывуць да Бога.
Мовы роднай у жменю трохi
Па крысе рассыпле жвiр.
Часоў ясных i падзей,
Што быдо — цяпер не будзе!
Попел мовы ў новым брудзе,
Пакладзе на стол халдзей.
Сяргей Брандт, 12 04.2015
Пад вадой жыве дзявiца,
Прыгажуня вадзянiца.
Кожны дзень яна спявае
I луской прывабна ззяе.
На паветры сушыць косы,
Як блiшчаць яны дзiвосна!
I пляце з травы вяночак,
Да рамонкаў васiлёчак.
А ад слоў яе цудоўных
Стаяць вольхi непрытомна.
У напевах слёзкi з жалем
Што ты тут, дзяўчо, шукаеш?
Бяжыць вада бруiцца
З косаў меднай вадзянiцы.
Гучыць зноў на свiтаннi
Спеў дзiўным прывiтаннем.
Сяргей Качанаў-Брандт, 10.03.2015
|
|
