Усе рубрыкі

Вёска Журавель. Сяргей Брандт

Апошнi шлях, зжаўцелы ганак,
У брудзе страшным цiшыня
I памiнальны з дажджом ранак.
Як грыва хворага каня.

1204110835_1815_3

Там вокны ветрыкам зашклёны,
Стаў на каленi моўчкi дах.
Трасе галiнай клён стамлёны
I не знаходзiць сна ў снах.
Зямля згнiе гадкоў за дзвесце,
Чым здзiвiш туташнiх людзей?
Яе нiхто не ўваскрэсiць,
Не зробiць, каб была чысцей.
Крыжы, як кропкi ля ўзлеску,
Гасцей чакаюць колькi зiм.
Чырвоным зiхацяць пралескi
І плача мох амаль рудым.

Сяргей Качанаў-Брандт, 15.04.2015

Развiтанне. Сяргей Брандт

Цябе я болей не пабачу,
Ад гэтага яшчэ бальней.
Але нiхто не растлумачыць,
Дзе будзе потым спакайней.

Dereven-utro-Kur

Замест пасадак i сцяжынак
За вокнамi нямы паверх,
Рэкламы бляск сухiх памiнак
I смачнай забароны грэх.
Днi пацякуць зусiм павольна,
Не зменяць воблiк авеню.
Кавал зямлi маленькi з поля
Напомнiць доўгую раллю.
Па ей брыдзе i рэжа плугам
Надзел стамлёны селянiн
I церушыць садовым пухам
Каля стаўка драўляны млын.
Цябе я болей не пабачу,
Ад гэтага яшчэ бальней.
Што для цябе Радзiма значыць,
Зямля не згубленных надзей?

Сяргей Качанаў-Брандт, 14.04.2015

Крыніца ілюстрацыі: www.art-paysage.ru

Кавалачак роднай зямлi. Сяргей Брандт

Я любiць цябе не перастану,
Дзядоў маiх кавалачак зямлi!
I нават, калi дыхаць перастану,
Буслом прайду па вiльгатнай раллi.

1369321969_013

Я цябе нiколi не забуду,
Бацькоў маiх лясная цiшыня!
І нават стаўшы пасля смерцi брудам,
Туманам золкiм прыйду апасля.
Я цябе не перастану клiкаць,
Дзяцей маiх дазволены спакой!
Пасля марозаў буду цёплаю адлiгай,
Чырвонай зоркай над халоднаю ракой.

Сяргей Качанаў-Брандт, 14.04.2015

Крэнт i Прэнт. Сяргей Брандт

Залез Крэнт на плот,
Брыдкi таўсты жывот.
Плот Прэнта не трымае,
Крэнт тут жа пачынае.

1

Далей, каб ад турбот,
Прэнт узляцеў на плот.
За прэнт Крэнт учапiўся,
Але ўнiз звалiўся.
Сядзiць Прэнт каля плоту
Вакол адны турботы.
Заросшы iмхом плот,
Таўсты брыдкi жывот.
Сяргей Качанаў-Брандт, 14.04.2015