Хто не бачыỳ? Вось дык цуд!
Ездзiць на каньках вярблюд.
Дрэсiроỳшчыца вярблюда-
Знакамiцейшая Люда.
вярблюд
Люда хлопне пугай «шчоỳк»:
«Спiнку роỳна, вярблюдок!»
Ён i плача, i плюецца,
Бо спiна яго не гнецца!
|
||||||
    |
Заплятае космы хмарам,
Добры вечар мае маленькія сябры! Набегаліся, набалаваліся за дзень, час адпачыць прыйшоў. Заплюшчвайце вочкі і слухайце новую казку пра гарэзу Івонку.
Цеплы летні вечар у весачцы. Сям’я Івонкі зрабіла ўсе справы, павячэрала і збіралася спаць. Дзяўчынка адзела піжаму, лягла ў ложак, залезла пад коўдру, заплюшчыла вочкі і чакае сон. Чакае, чакае, а ен усе не ідзе. Круціцца маленькая, варочаецца з боку на бок, а сон не ідзе. Пазвала яна Антоську і Савоську да сябе, яны леглі побач і хуценька заснулі. Вырашыла Івонка, што сон уцек ад яе. Яна ціхенька вылезла з ложку, накінула на сябе вялікую матуліну хустку і пайшла шукаць сон. Чытаць далей » Як Івонка сон шукала — Ірына Беларусава Снег пайшоў з ранiцы, амаль за гадзiну да прыезду гасцей. Cпачатку гэта былi рэдкiя сняжынкi, якiя кружылiся сiроткамi ў халодным паветры i павольна затым апускалiся на чорную мерзлую зямлю. Праз некалькi хвiлiн яны ператварылiся ў пухлыя снежныя шматкi. Адразу пацямнела навокал, сонца спалохана схавалася ў хмарах. Пад вокнамi праляцеў, шалёна падвываючы, ледзяны паўночны вецер. Ад яго студзёнага ляманту затрашчала нешта на гарышчы i з комiна на падлогу хаты, як шчодрай рукой, сыпанулi жменьку тлустай сажы. Маленькая Iрэнка спалохана паглядзела ў акно, а там, за шыбаю, завiруха мяла так, што не бачна было нават паветкi, а стог з залацiстай саломай дык i зусiм знiк.
|
    |
||||
 
Copyright © 2024 Казкі беларускія - Калі ласка, перадрукоўвайце матэрыялы, але стаўце па магчымасці спасылку! При перепечатке ссылка обязательна! Cачыненняў не маем, але казак - даволі! -> RSS пастоў | RSS каментараў Працуе на WordPress & Atahualpa |
||||||
