Усе рубрыкі

КАЗАЧНЫЯ АПАВЯДАННI ПРА ГНОМА I ДЗЯЎЧЫНКУ ПАЎЛІНКУ – Сяргей Брандт

Частка трэцяя
УСЛЕД ЗА ВОЖЫКАМІ
гном и девочка
— Запрашаю цябе, Паўлiнка, да сябе на гарбатку з сунiчным варэннем. Падсiлкавацца з дарогi табе вельмi патрэбна — як толькi зацiх вясёлы смех, прапанаваў Гном. — У мяне ёсць таксама i смачнае печыва, а потым ужо мы даробiм тваю справу ў хаце. Дамовiлiся?
— Якi ж ты цудоўны! — адказала дзяўчынка. — Падсiлкавацца патрэбна, мо з гэтага i валiлася ў мяне ўсё з рук, а да гарбаткi я маю смачныя цукеркi з Мiнскy.
Трашчалi сухiя трэсачкi ў агнi, паважна пыхцеў самавар. А якая смачная гарбата з духмяным сунiчным варэннем ды цукеркамi з арэшкамi. За маленькiм утульным сталом сядзела Паўлiнка, а насупраць яе маленькi чалавечак. Пад нагамi працавiта шморгалi туды-сюды садовыя мышкi, збiралi расу руплiвыя мурашы i было так цудоўна ў садзе, што нават кружылася галава. Дапiўшы гарбату з маленькага кубачка, Гном падняўся.
— Хутка ўсё збробiм разам, а потым пойдзем у лес, грыбоў у гэтым годзе столькi, што вожыкі запрасiлi дапамогi.
— А ты i вожыкаў можаш зразумець? Я хацела сказаць… вожыкаву мову – запытала Паўлiнка.
— Я ведаю мовы ўсiх лясных жыхароў i таксама хатнiх сяброў. – Сур’езна адказаў Гном.
— А мяне навучыш?
– Навучу, але спачатку прыбяромся ў хатцы.
Праз некалькi гадзiн было ўсе падмецена i ззяла чысцінёй. Свежая вада стаяла ў вядзерцы, ложак быў запраўлеы зялёнай коўдрай iдэяльна, a ўсе рэчы ляжалi на сваiх месцах: тоўсты чамадан — пад ложкам, адзенне — у шафе, а кнiгi — на палiчцы. Не сядзелi, не адпaчывалi, а хуценька нацягнулi гумовыя боты, узялi ў рукi плеценыя кошыкi i пайшлi ўслед за вожыкамi ў суседнi бярозавы лясок.
— Пiльна глядзi сабе пад ногi, у лесе — сваё жыццё i свае правiлы — павучаў сваю сяброўку маленькi чалавечак. — Мы, як на госцi сюды прыйшлi, як прыйшлi цiха, так цiха i дахаты пойдзем. Глядзi, якi я баравiк знайшоў. — i Гном наxiлiўся перад пушыстай елачкай.
— I я знайшла. Бач, якi каляровы: шапачка ўся чырвоная ў белыя кропачкi, а ножка танюсенькая, сапраўдны англійскі джэнтльмен!
— Не, Паўлiнка, гэта кепскi грыб-мухамор. Не трэба яго ў кошык класці, бо ён вельмi атрутны. Лепей нарэж жоўтых лiсiчак, яны даўно ўжо за табой паглядаюць. Вунь пабач, каля бярозкi…
Каля малодзенькай бярозкi, пад апаўшым лісцем, дзяўчынка заўважыла маленькi жоўты гузiк, потым яшчэ некалькі. Лi-сiч-кі! Самыя супольныя грыбы, бо растуць заўсёды разам i цэлымі сем’ямi. I пакуль дзяўчынка збiрала жоўтыя пахучыя грыбы ў свой кошык, Гном паспеў напоўнiць свой крэпенькiмi чорнагаловымi баравiчкамi.
Раптоўна наступiў летнi вечар, на лясной сцяжынцы з’явiлiся доўгія цёмныя ценi, у паветры запахла свежасцю. Побач прайшоў вожык са сваiмі дзеткамi. На спiнках яны неслi многа розных грыбоў, а самы маленькi нават знайшоў чырвоны яблык.
— Пойдзем i мы да хаты, Паўлiнка. Цёмна ў лесе i вiльготна, усе грыбы пахавалiся .
— Раскажаш мне, як ты назбiраў поўны кош каласавiчкоў. Я нiводнага не заўважыла …
За лесам павольна садзiлася сонейка, а па дарожцы iшлi дзяўчынка i Гном. Здавалася, што яны даўнiя прыяцелi i вечар гэта добра ведаў, абгарнаў iх сваёй цеплынёй, як i усё наваколле.

Сяргей Брандт, 11.07.2013

ЛЯЛЕЧНАЕ ПРАДСТАЎЛЕННЕ – Сяргей Брандт

Чарга дзетак ля «Батлейкi» —
Надзi, Светы i Андрэйкi.
Вочкi зоркамi гараць,
Сёння казка пра цара.

«У цара было тры сына,
Першы рослы быў дзяцiна.
Другi быў не так не гэтак,
Вандраваць любiў па свету.
19-03-13-2-0
А апошнi, хлопец меньшы,
Дурнем быў амаль найлепшым…»
Вось дык цуднае здарэнне,
Для маленькiх прадстаўленне.

Як жывыя лялькі скачуць,
Усмiхаюцца i плачуць.
Дзеткi пiльна назiраюць
I дабра ў канцы чакаюць.

Што карона там ды грошы —
Дабро заўсёды пераможа.
Нiкiты, Зойкi i Сяргейкi —
Аншлаг сягоння ў „Батлейкi”.

Сяргей Брандт, 10.07.2013

СЯБРОЎСТВА Ж НЕШТА ЗНАЧЫЦЬ – Сяргей Брандт. Пераклад „От горшка два вершка” Сяргея Новiка

Сын малодшы – шэсць вяршкоў
Сябрука сабе знайшоў.
Пяты год, Вясёлкiн Саша,
Хлапчук суседзяў нашых.
На двор гуляць яны iдуць
I цацкi розныя бяруць.
Затым удвух — дахаты спаць,
Каб з ранiцы пачаць гуляць.
мальчики 2
Вось раз суседскi Саша
Зайшоў да хаты нашай.
Узяў вядзерца, самалёт,
Затым авечку, самаход.
Згроб цацкi ў ахапку
I сеў гуляць ля шафкi.
А сыну цяжка зразумець,
Табе гуляць, а мне сядзець?
Вярнi мне мае цацкi,
I не пляшчы ў ладкі!
А сябра вось – не аддае,
Наш закрычаў i той раве.
Сядзяць, у голас плачуць —
Сяброўства ж нешта значыць.

Сяргей Брандт, 10.07.2013

ЛIПЕНЬСКIЯ СНЫ – Сяргей Брандт

Плыў лагодны вечар цёплы,
Матылькi ляцелi ў вокны.
Мялi крыльцi i прасiлiся
I цудоўна дзеткам снiлiся.
2f73ab2db243535d477dfe1e1d77aa92_1
Зверху зорачкi глядзелi,
Песенькi цiхенька пелi.
Ветрык дзiўны вандравання
Прашаптаў зноў: “Да спаткання!”

А ў ложках спалi дзецi
У святочным лунным свеце.
Матылькi ў сон прасiлiся,
Добрай казкай дзеткам снiлiся.

Сяргей Брандт, 09.07.2013