Казкі беларускія

Сапраўдная гiсторыя, якую расказала мне ў дзяцінстве адна лекарка-шаптуха
ЧАСТКА ДРУГАЯ. НЕ УСЁ, ШТО БЛIШЧЫЦЬ, ПАХНЕ ЗОЛАТАМ
Сцяжынка, папятляўшы сярод жытнёвага поля i лугавых кветак, прывяла Цiмошку на ўскраек лесу, а там ужо за хмызняком стаяла шэрай плямкай утульная хатка паляўнiчага. Каля паветкi, дзе хлопчык паставiў сваю вуду, бавiлася ў жоўценькiм пясочку курыца з малымi пылянятамi. Побач, з пад куста агрэста, за ўсiм гэтым назiрала маладзенькая ласачка, але прыход рыбачка зблытаў усе яе планы i яна хуценька падалася ў сасновую пасадку.

— Бач як у гэтым свеце, дзе добрае жыве разам з дрэнным, за доўгiя часы так усё пераблыталася, што нельга адшукаць, што з’явiлася першым: ранiшнi свет цi ганарлiвы змрок? — разважаў хлопчык, шукаючы у пуньцы пад страхой такiя патрэбныя лекi свайму новаму знаёмаму.
— Чарцяня малое шкоднае, але вунь як любiць агуркi хрумкаць i смаркатае, як той сусед, што торф з балота цягае, сушыць, а потым людзям на палiва прадае.
За сваёй справай малы i не заўважыў, як прыехаў дахаты вярхом на канi слуга пана, што прыбегла ад ракi спалоханая матуля, ён толькi пачуў нейкую частку таемнай размовы.
— …Сёння на паляваннi … Пан загадаў застрэлiць ласiху, а яна з ласянём была… Раззлаваўся пан дзюжа, як той ляшак … Закавалi паляўнiчага ў кандалы … Калi ж ён хоча да суда справу давесцi, павiнен шукаць сабе абаронцу ….каб сялiба засталася ў сям’i — патрэбна пану заплацiць прыгаршню залатых дукатаў цi цахiнаў… Тры днi часу на ўсё… Гора…. Чытаць далей » КАЗКА ПРА ТОЕ, ЯК У ГОРЫ I ЧОРТ ДАПАМАГЧЫ МОЖА – Сяргей Брандт