|
Зайка польку танцаваў:
Чаравічкі сапсаваў.
Вось як Зайку не шанцуе!
Зайка болей не танцуе.
Ён цяпер сядзіць,
бядуе…
Можа, хто і пашкадуе?
Можа, купіць чаравічкі,
Чаравічкі-невялічкі.
Тут Варона падляцела,
На галінку побач села,
Кажа Зайку: Чытаць далей » Зайка польку танцаваў
Моцна спіць зімой вавёрка
– у яе пад снегам норка.
А ў бярлозе, у бары,
смокча лапу лось стары.
І казуля не ўтрывала,
і таксама прыдрамала,
у нары, у гушчары,
да вясновае пары.
Спіць яна і бачыць сны
аж да самай да вясны. Чытаць далей » Хто як зімуе
Жылі-былі ў рэчцы плоткі, бесклапотныя малодкі. Жылі-былі, не тужылі, нідзе службы не служылі, анідзе не працавалі. Толькі танцы танцавалі.
Як пачнуць танцаваць – па ўсёй рэчцы чуваць. Узнімаюць хвалі, самі сябе хваляць. Ну, а стрэнуць каго – не адпусцяць так яго: у круг запрашаюць, скакаць прымушаюць. Чытаць далей » Казка пра плотак – вясёлых малодак
Жыў у рэчцы сом вусаты, пад карчагай меў ён хату. Ну, не хату, а хаціну: дах – з чароту, сцены – з ціны. Сом хаціну даглядаў: свежай цінай абкладаў, пад карчагай прыбіраў і карчагу праціраў. Словам, клопатаў не меў, ды аднойчы захацеў ён займець свой агарод.
З трыснягу паставіў плот, глей рачны хвастом капаў ды вусамі разграбаў. Так рабіў за градкай градку, каб усё было ў парадку, каб на іх усё цвіло, каб на іх усё расло. Каб пад восень знёс у хату сом свой ураджай багаты, каб і восень і зіму ўсе зайздросцілі яму. Чытаць далей » Сом-агароднік (казка ў вершах)
|
|