| 
			
		 | 
		
		
				
		
		
		
		
								
										Зайка польку танцаваў: 
Чаравічкі сапсаваў. 
Вось як Зайку не шанцуе! 
Зайка болей не танцуе. 
Ён цяпер сядзіць, 
бядуе… 
Можа, хто і пашкадуе? 
Можа, купіць чаравічкі, 
Чаравічкі-невялічкі. 
  
Тут Варона падляцела, 
На галінку побач села, 
Кажа Зайку: Чытаць далей » Зайка польку танцаваў 
 								 	
						
		
								
										Моцна спіць зімой вавёрка 
– у яе пад снегам норка. 
А ў бярлозе, у бары, 
смокча лапу лось стары. 
  
І казуля не ўтрывала, 
і таксама прыдрамала, 
у нары, у гушчары, 
да вясновае пары. 
Спіць яна і бачыць сны 
аж да самай да вясны. Чытаць далей » Хто як зімуе 
 								 	
						
		
								
										Жылі-былі ў рэчцы плоткі, бесклапотныя малодкі. Жылі-былі, не тужылі, нідзе службы не служылі, анідзе не працавалі. Толькі танцы танцавалі. 
Як пачнуць танцаваць – па ўсёй рэчцы чуваць. Узнімаюць хвалі, самі сябе хваляць. Ну, а стрэнуць каго – не адпусцяць так яго: у круг запрашаюць, скакаць прымушаюць. Чытаць далей » Казка пра плотак – вясёлых малодак 
 								 	
						
		
								
										Жыў у рэчцы сом вусаты, пад карчагай меў ён хату. Ну, не хату, а хаціну: дах – з чароту, сцены – з ціны. Сом хаціну даглядаў: свежай цінай абкладаў, пад карчагай прыбіраў і карчагу праціраў. Словам, клопатаў не меў, ды аднойчы захацеў ён займець свой агарод.  
З трыснягу паставіў плот, глей рачны хвастом капаў ды вусамі разграбаў. Так рабіў за градкай градку, каб усё было ў парадку, каб на іх усё цвіло, каб на іх усё расло. Каб пад восень знёс у хату сом свой ураджай багаты, каб і восень і зіму ўсе зайздросцілі яму. Чытаць далей » Сом-агароднік (казка ў вершах) 
 								 	
						
	
					
 | 
			
 |