Анёл дакрануўся да сэрца крылом,
Здаецца жыццё было думкаю, сном.
Анёл невядомаю птушкай лятаў,
Ён нешта ў сне маім цудна спяваў.
Мой добры Анёл!
Ад спеву цудоўнага я ўбачыў здалёк,
Што неяк мягчэй стаў на дотыкi змрок.
I зорачак яркiх бурштынкi агнём
Анёл расцярушыў у цемры крылом.
Мой светлы Анёл!
А потым Анёл згубiў раптам крыло
I шэрым зрабiлася быццам яно.
За нейкiя справы хто сябра караў?
Бо болей Анёл у сне мне не спяваў.
Мой грэшны Анёл!
Сяргей Качанаў-Брандт, 12.03.2015
Каментаваць