|
Калi гады мяне схаваюць, Але паклiча Беларусь, У час, такi патрэбны краю, Я першай зоркаю вярнусь.
Святло, як чыстая малiтва, Загоiць раны на палях. Без спеваў i неўрачыста Пачне квiтнець iзноў зямля.
Забудуць людзi пра ахвяры I не патрэбна пустых слоў. Хваробы згiнуць i пачвары, Якiя пьюць людскую кроў.
Жыццё па-новаму […]
Там, дзе распахана ралля Пад плугам моцнага каня, Узыйдуць потым каласкi I засiнеюць васiлькi.
Там, дзе хвалюецца раўчук I лiчыць ластаўкi хлапчук, Дзе цягне кмiнам ад ракi, Снуюць паважныя гракі. Дзе за абшарамi абшар I трошачкi народных чар, Сцяжынам, як вядома, брат, За вёскай чысты далягляд. Дзе роўныя ляжаць пакосы, Блiшчаць бурштынавыя росы. […]
У гармонii з душой людской зямля, Так было сёння, будзе заўтра і пасля. А кожны дзень цудоўным будзе днём, Пакуль мы шчыра для ўсiх жывём.
Плыве па небу жменя чорных хмар, Але ад гэтага не будзе сумным твар. Вясёлка невядомым пафарбуе далi, Праз дахi працякуць рачныя хвалi. У гармонii з душой людскі спакой, […]
|
|