Пад вячор зязюля лiчыць,
Дзетак сваiх горка клiча.
Змрок пагоркi абгарнае,
Птушка плача, не спявае.
Колькi было гэтых вёснаў?
Па чужых малыя гнёздах.
Золкaм ля ракi цярушыць,
Але ж праўду не парушыць.
I ляцiць плач над узлескам,
Там, дзе выраслi пралескi.
Пад вячор зязюля лiчыць,
Дзетак сваiх горка клiча.
Сяргей Качанаў-Брандт, 10.03.2015
Каментаваць