Казкі беларускія

Ветры з поўначы злуюцца, снег з палёў мятлой змятаюць, Хмары белага бяссмерця на вiлах у неба падымаюць. Гурбай снежнай гэтай хмары ападуць начным распадкам, Праз мароз нiхто не пройдзе, дагарыць свячным агаркам.

З завiрухай ваўкi выюць, след кароткi — мчыцца зграя, Жах пад скуру зверам лезе, на скаку кроў застывае. Сiлай грубай, […]

Я спытаў жалейку, што ў траве ляжала: «Хто цябе тут кiнуў, любая мая? Ты маўчыш, а ўчора для ўсiх гучала, Гукi тваёй песнi прыняла зямля. Медзяком не гнутым, чалавекам божым, Добрым, закаханым быў i я, паэт, А цяпер знямеў я, як касою скошан, Як зладзейка доля, не патрэбен свет.»

„Што ж, — жалейка […]