|
Жвiр бацькоўскай зямлi Кране цёплым далонь. Iдзе ўздоўж па раллi, Працай стомлены конь.
Там, за чорнай мяжой, Каля ног iмжыць змрок. Пахне памяць слязой, Не чуваць млосны крок.
Што здабыў у жыццi — На той свет не ўзяць. Не прыдбаць, не цвiсцi, Толькi з вечнасцю спаць.
Лес за рэчкай шумiць, Свецiць зоркай […]
Смецце з дзiравага вядра Па вёсцы неяк растрасла. Нешта ўголас балбатала, Мабыць, гэтак чаравала.
Шкло пад вербамi схавала I як чорт затым скакала. Папаўзлi па вёсцы слухi — Справы дрэнныя шаптухi.
Ноч сляды дзяцей збiрала Ды да ранку гатавала. Доўга за акном шарэла — Кажуць людзі нешта пела.
Толькi крокi каля ганку […]
Там, каля лесу, быццам нейкi ўспамiн, Стаiць маркотна пасiвеўшы стары млын. Плывуць па рэчцы зоркi з лiсцем дзе-нiдзе А ценi чорных вольх не бачны на вадзе.
З прасоння птушка нешта пракрычыць I крык яе да зорак нечаканна даляцiць. У тумане золкiм не знайсцi нiяк сляда, Скуголiць млын, не перамелiцца яго бяда.
Салодкiм […]
Не бярэ з сабой у палёт Мяне знаёмы Зорны Кот. А як карцела паглядзець, Дзе ён хавае зорак чвэрць.
Спытаць яго пра зорны шлях, Якi я бачыў толькi ў снах. I паглядзець на гару з xмар, Дзе мые Кот свой зорны твар.
Але ў маiм дарослым сне Кот Зорны лапкай не кране. Вачэй […]
|
|