Гудзе на лугам шэры авадзень,
Каровы пнуцца гуртам да вадзiцы.
Сцяжынка порхаўкай дымiцца,
Звычайна доўгi на падзеi дзень.
А жыта скошана — багаты ўраджай
I копны жоўтыя амаль да пералеску.
Яшчэ нядзелька i “Дажынкi” сустракай
Ад сэрца шчырай беларускай песняй.
Арнамент наш, ён назаўжды святы,
У блакiтным небе чырвань на зялёным.
Мы адно цэлае — дзяды, бацькi, браты…
Буслiны клёкат кожнаму знаёмы.
Сяргей Брандт, 16.08.2014
Так-так, мы сапраўды адно цэлае:дзяды, бцькі, бацькоўскі дом… Чакаем, дарэчы верш пра родны бацькоўскі дом:))