Усе рубрыкі

АДЗIНОТА СПАЦЬ НЕ ХОЧА — Сяргей Брандт

„Бацька, не iдзi ты ў сваты! Не бяда, што так кахаю. Бедны я i брыдкаваты, Ды зямлi сваёй не маю!

А там трэба — конь сталёвы, Тры авечкi, бочка з мёдам. Хатка з студняю, карова I садок за моцным плотам. Адну прыгаршню чырвонцаў- Бо паненка вось такая! Для яе ўсходзiць солнца, У нашым, за […]

СОН ДАЎЖЫНЁЮ Ў ЖЫЦЦЁ – Сяргей Брандт

Усё як быццам i не так, У нейкiм сне я зноў ўбачу — Жалобна клiча чорны грак, Напэўна, гэта нешта значыць.

Здаецца мне, што i не жыў, Жыццё закончылася недзе. I днi свае я толькi снiў, I вельмi доўга жыццём брэдзiў. Знянацку нават зразумеў, Што гэты грак пасярод ночы, Ён разбудзiць мяне паспеў, […]

КОНЬ “ЗА ТАК” – Сяргей Брандт

У месным часопiсе “Кожны з гурта” Каня аддавалi чамусьцi “за так”. Яшчэ дабаўлялi – “зусiм не стары, Што робiць iспраўна i есць разы тры”.

Давалi яшчэ –xамут, сена i лейцы, Але мне здавалася – круцяць жа бейцы. Калi я прыехаў, той конік стары, Хадзiў, быццам, зданне на заднiм двары. Гадкоў яму была, напэўна, занадта, […]

ДЗЕД-БАРАДЗЕД – Сяргей Брандт

Па начах прыходзіць дзед, Ён вядомы на ўвесь свет. Барада i казак торба, Ён дзядуля вельмi добры.

Вершы, прымаўкi, лiчылкi, Кажух шэры iз аўчынкi. А калi ж ён казкі бае — Смачна дзеткi засыпаюць. З неба церушыць сняжок, Ляцяць зоркi ў мяшок. Хто такі той цудны дзед? Людзi кажуць — Барадзед.

Для дзяцей ён […]