Казкі беларускія

Па вузкай, лясной сцяжынцы, якая пралегла ў сакавітай траве паміж ялін і хвой, прабіраецца, спяшаецца на кароценькіх ножках тоўсты спадар Вусень, каб паспець на дзень нараджэння свайго пляменніка Вінаграднага Слімака. Ледзьве перастаўляе ён важкі плецены кош. І нездарма, у ім пірог з чарніцамі — падарунак для імянінніка.

Добрая гаспадыня, жонка Слімака, калі ўся сям’я яшчэ пад бярозавымі лісточкамі спала, назбірала чарніц, пульхнае цеста з белай пшанічнай мукі прыгатавала. Дапамагалі суседзі: масла жоўтае прынеслі ў скрыначцы Лугавыя Конікі, а малака ў бітончык адліла знаёмая Пярэстая Карова. Некалькі яек жонка спадара Вусеня абмяняла ў Вясковых Курэй на смачныя зярняткі з кавуна. Потым ужо ў печы аднаго знаёмага Бабра спякла яна цудоўны пірог.
Сытны, пахучы падарунак атрымаўся. Нават непаслухмяныя вавёрачкі Цірлі і Дзірлі, якія сачылі за прыгатаваннем салодкага ласунка ледзь з верхавіны высокай хвоі ўніз не зваліліся. Пачулі, што цётухна Вусень з рэшткаў цеста спякла для ўсіх малых Лясной Палянкі некалькі піражкоў. Сядзяць падшыванцы у старонцы, за абедзве шчакі частуюцца, абяцаюць быць паслухмянымі, без патрэбы дарослых не турбаваць.
Спяшаецца спадар Вусень, вельмі спяшаецца. Занепакоены, што астыне пірог, смак свой асаблівы страціць, як яго потым халодным на стол падаваць. Лупатыя вочкі зблыталіся лічыць колькі яшчэ раз ножкам павярнуць са сцяжынкі ўправа, каб апынуцца пад арэхавым кустом.
А вось нарэшце і ўтульны домік з альховай кары. З маленькага вузенькага акенца, махае блакітнай хустачкай хораша прыбраны і ў добрым настроі Слімак.
— Іду, спяшаюся, даражэнькі! З Днём нараджэння цябе, шаноўны пляменнік! Накрывай стол, кліч гасцей, святкаваць будзем.

Сяргей Брандт, 01.11.2017