|
|
Заблiшчыць за шыбай з хмар,
Ноч пачнецца не раптоўна —
Час за часам, паслядоўна,
З кошыка дзiвосных мар.
Святлом доўгiм праз акно
Падмяце падлогу месяц.
Зоркi над зямлёй развесiць
I накрые коўдрай-сном.
Шлях да ранiшняй зары
Зацярушыць жоўтым восень.
Груканне з дажджом на кроснах,
Смуткам у печцы дагарыць.
Цудны сон на Пакравы,
Быццам зорным смехам л’ецца.
Мiласэрнасць увойдзе ў сенцы,
З прабачэннем… за грахi…
Сяргей Брандт, 14.10.2013
Лiст асеннi аблятае,
Бо жыцця свабоду мае.
Вецер жоўтым зацярушыць,
Потым трапiць лiст у лужу.
Там ён стане мокрым смеццем,
Не патрэбна смецце дзецям.
Чырвань вогнiшчам дымiцца,
А вавёркам лiпень снiцца.
За бярозай — дух асiны
Дзень дажджлiвы не пакiне.
На ўзлеску жывым зданнем
Махне зямлi на развiтанне.
Сяргей Брандт, 03.10.2013
Залатым халодным лiсцем,
Можа хто не заўважае…
Мяце восень, душы чысцiць,
На вятрах жалобна грае.
Вырай цягнецца да лесу
I бярозкi сцiпла плачуць.
Туман хустачкай завесiў,
Усё, што мае вiд жабрачы.
Мокнуць пад дажджом дарогi,
I дрыжаць маркотна хмары.
А бальшак на дзень кароткi
Знiк у восеньскiм пажары.
Сяргей Брандт, 30.09.2013
Узмахнула ноч крылом,
Прылягла на дахi хат.
Да зары, з лучынкай зноў,
Бродзiць месяц, яе брат.
Ценню цягнуцца за iм
Рэчкi з квёлых завiрух.
Па камiн у снезе млын
I не бачны сад, раўчук…
Зоркi кропкамi дрыжаць
I крычыць, злуецца птах,
Што не можа доўга спаць,
Пад страхою, у сянях.
Над ракой зшарэла цень,
Не знайсцi на белым шлях.
I прачнецца новы дзень
З завiрухай на палях.
Сяргей Брандт, 18.12.2012
|
|
