|
|
„Бацька, не iдзi ты ў сваты!
Не бяда, што так кахаю.
Бедны я i брыдкаваты,
Ды зямлi сваёй не маю!
А там трэба — конь сталёвы,
Тры авечкi, бочка з мёдам.
Хатка з студняю, карова
I садок за моцным плотам.
Адну прыгаршню чырвонцаў-
Бо паненка вось такая!
Для яе ўсходзiць солнца,
У нашым, за лясочкам, краi.
Хлопцы ходзяць табунамi,
З тым сядзiць, а з тым — рагоча.
Двор запоўнены вазамi
I грымiць гульба да ночы.
Дзе знайсцi цяпер дзяўчыну?
З беднатой хто жыць захоча?“
Холад лезе пад аўчыну,
Адзiнота спаць не хоча.
Сяргей Брандт, 05.12.2012
Усё як быццам i не так,
У нейкiм сне я зноў ўбачу —
Жалобна клiча чорны грак,
Напэўна, гэта нешта значыць.
Здаецца мне, што i не жыў,
Жыццё закончылася недзе.
I днi свае я толькi снiў,
I вельмi доўга жыццём брэдзiў.
Знянацку нават зразумеў,
Што гэты грак пасярод ночы,
Ён разбудзiць мяне паспеў,
Крылом расплюшчыў сваiм вочы.
Як жудасна ўначы пачуць,
Убачыць кропкi на каменнях.
Зямля лягла з плiтой на грудзь,
Сна ачышчальныя iмгненнi.
А можа гэта толькi сон?
Набожны сон з нябесных даляў.
I я, i ты, i нават ён,
Жывём пасля, як … памiраем.
Сяргей Брандт, 23.07.2013
У месным часопiсе “Кожны з гурта”
Каня аддавалi чамусьцi “за так”.
Яшчэ дабаўлялi – “зусiм не стары,
Што робiць iспраўна i есць разы тры”.
Давалi яшчэ –xамут, сена i лейцы,
Але мне здавалася – круцяць жа бейцы.
Калi я прыехаў, той конік стары,
Хадзiў, быццам, зданне на заднiм двары.
Гадкоў яму была, напэўна, занадта,
Ён бачыў вайну i „усе божыя святы”.
Здароўе свае конь растрацiў з гадамi,
Як сiлу шалёную, але разам з зубамi.
Такая вось справа, той конiк „за так”,
Даўно не еў зерне, згубiў хлеба смак.
I каб ад сядзiбы старога прагнаць,
Рашалi, рашалi, рашылi -…аддаць!
За працу цяжкую ды i за руплiвасць
Навошта на мяса – скажыце на мiласць.
Такiя мы бачым навогул навiны,
Напэўна людзей розум з часам пакiнуў.
Сяргей Брандт, 22.09.2013
Воýк
Вые, вые ý лесе воýк
I зубамi шчоýк ды шчоýк.
I пытаецца карова:
«Ад чаго скулiш ты, Вова?»
Запыталася свiння:
«Чаго вiшчыш ты, ваýчаня?»
I здзiвiла гэта лося:
«Што з табою адбылося?»
 воýк Воýк: «Сёння вечар навагоднi,
А я адзiн сяджу галодны.
Хацеý заснуць, дык як мне спаць,
Калi зубы ляскацяць?»
Чытаць далей » Воýк
|
|
