|
Шчупак растоўк лядок на рэчцы,
Грымiць свавольнiк крыгаход.
Плывуць блакiтныя авечкi,
Вандруюць гуртам на усход.
Iх хвалi рухаюць, штурхаюць,
Струмення круцяць матузкi.
Уголас вераб’i спяваюць,
Ляцяць праз рэчку нацянькi.
Сяргей Качанаў-Брандт, 23.02.2015
Малюнак Маскаленкі Марыі
Узляцеў, шыпiць на плоце,
Як змяя, суседскi коцiк.
Атрымаў ад цёцкi Зiны
Памаўзлiвы кот лазiнай.
Развярнуў соль на палiцы,
Затым вады хацеў напiцца.
I на сваю цяпер бяду
Звалiўся цалкам у ваду.
Залез у грубку пагрэць лапкi,
Насыпаў попел дзеду ў тапкi.
Затым сядзеў пад ложкам цiха,
Як мышаня, амаль не дыхаў.
Што потым з гэтым небаракам?
Каля хлява сустрэў сабаку,
Уцёк, схаваўся за вуглом,
Жбанец растоўкшы з малаком.
Сяргей Брандт, 22.01.2015
Малюнак: http://subscribe.ru/group/mir-iskusstva-tvorchestva-i-krasotyi/3090791/
Пабач, якая сёння завiруха за акном!
Мяце i сыпле, як нiколi ў гэтым годзе.
Зачаравала вёску зноў цудоўным сном
I лес з зямлёй звяла ў белым карагодзе.
У гэты незвычайны на прыгоды час,
Калi рэальнасць пагубляе свае формы,
Пачне жыццё змяняцца, здымкам у анфас,
Да ранiцы святло застанецца аморфным.
На двор паклiча выйсцi, як бы незнарок,
Сняжынкi замiлуюць мiтуснёй лагоднай.
Яны ў танцы абгарнуць знямеўшы змрок,
Адзеннем легкiм, але ўначы — свабодным.
Сяргей Брандт, 28.10.2012
“Выявай цудоўнай над лесам узыходзiць
Зорка-бурштын” — так пяюць у народзе.
Промнi святочным ззяюць лагодна,
Такой i ў небе не бачна нiводнай.
Мабыць яна ёсць надзея людская,
I не шкада, што як кропка малая,
Бо там каля лесу ў дробнай сядзiбе
“Хлапчук нарадзiўся” — крычыць гаварлiва.
Свет зорачкi божай усюды пральецца,
А прыме яго толькi шчырае сэрца.
Хлопчык прыйшоў у наш свет на iмгненне
Лiхтарыкам жоўтым людского сумлення.
Анёлы не ткуць абяцаннi на кроснах,
Ёсць толькi iмгненне, ёсць зорка ў соснах.
Яна дагарыць, потым снег зацярушыць,
На неба адыйдуць маўклiвыя душы.
Сяргей Качанаў-Брандт, 17.12.2014
|
|