|
|
Сiмфонія восенi — кроплi, як ноты,
Канцэртам халодным дар непагоды.
Утульна вавёрцы сядзець у дупле,
А як той вароне на мокрай сасне?
Iграе сiмфонiю доджык асеннi,
Зацiхлi, спынiлiся здзiўлена ценi.
I нават туман прыпынiў свае крокi,
Дажджу падпяваюць з трэскам сарокi.
Малюе малая на шкле адным пальцам,
Не спiцца ў норцы вушасценькiм зайцам.
Сiмфонiю вецер паўторыць на „бiс“,
Слязою студзёнай сцячэ яна ўнiз.
Cяргей Брандт, 15.10.2013
Рэшты мiласцi асенняй
Мокрым смеццем зiхацяць.
У палон пайшлi алеi,
Асцярожна, лiстапад!
Крокi бесслядоўна знiклi,
Падыйшоў туман да хат.
Так жалобны птушак крыкi:
„Асцярожна, лiстапад!”
Заглядае восень у вокны,
Але хто ж ёй будзе рад.
Пад дажджамi памяць мокне,
Асцярожна, лiстапад!
Тмінна-горкiм лiст дымiцца,
Пачарнеў ад плачу сад.
Дзецям ноччу пачне снiцца
Асцярожна лiстапад…
11.10.2013, Сяргей Брандт
Заблiшчыць за шыбай з хмар,
Ноч пачнецца не раптоўна —
Час за часам, паслядоўна,
З кошыка дзiвосных мар.
Святлом доўгiм праз акно
Падмяце падлогу месяц.
Зоркi над зямлёй развесiць
I накрые коўдрай-сном.
Шлях да ранiшняй зары
Зацярушыць жоўтым восень.
Груканне з дажджом на кроснах,
Смуткам у печцы дагарыць.
Цудны сон на Пакравы,
Быццам зорным смехам л’ецца.
Мiласэрнасць увойдзе ў сенцы,
З прабачэннем… за грахi…
Сяргей Брандт, 14.10.2013
Любiць Толiк памiдорык.
Без яго не выйдзе ý дворык.
I гаворыць каламбуры
Ён пра памiдорык буры.
Чырвоную накiнуý коýдру,
Каб быць падобным памiдору.
Памiдорык зацвiце,
Ён шчаслiвы ýжо iдзе.
Чытаць далей » Толiк i памiдорык
|
|
