|
На 111 старонках гэтай кніжцы сабраныя наступныя казкі:
- “Дзяўчынка і хмара”
- “Аловак”
- “Баба-яга”
- “Балван”
- “Бяроза”
- Чужыя траскалкі”
- “Булачка”
- “Шпакова хатка”
- “Бульба”
- “У чаканні буслоў”
- “Хахол”
- “Хлус”
- “Хмарка”
- “Цвікі”
- “У ягадах”
- “Мураш”
- “Дуб”
- “Дзяврная ніша”
- “Кара”
- “Насценгазета”
- “Іголка ды Ягорка”
- “Імбрык
- які хацеў гарбаты”
- “Закаханы дашкольнік”
- “Жоўтае качанятка”
- “Мяжа”
- “Камень”
- “Каменьчык”
- “Дзед і баба”
- “Бобік і канікулы”
- “Каштан”
- “Конікі”
|
- “Кніжка-вандроўніца”
- “Лялькі не старэюць”
- “Хлеб і нож”
- “Пан Ліст”
- “Каралеўскія матылі”
- “Мышка”
- “Лялька”
- “Нож”
- “Пампухі”
- “Кветка шчасця”
- “Рамонкі”
- “Самапіска”
- “Сінічка”
- “Скарб”
- “Скарынка”
- “Скубай ды кусай”
- “Сончык”
- “Старая студня”
- “Падсталовая школа”
- “Дамавік”
- “Трускалка-волат”
- “Вецер”
- “Зоркі”
- “Звяркі”
- “Сад”
- “Зімка”
- “Шар”
- “Аўто з планеты Макін”
- “Мурашка Параска”
- “Пчолка Ёлька”
- “Пецькава мара”
- “Пляшачка”
|
Чытаць далей » Дзяўчынка і хмарка — Міра Лукша
Замяўкалі кацяняты:
“Мяўкаць годзе адзінока!
Хочам мы, як парасяты,
Рохкаць!”
А за імі – качаняты:
“Не жадаем болей кракаць!
Хочам мы, як жабяняты,
Квакаць!”

Свіначкі замяўкалі:
Мяў,мяў!
Котачкі зарохкалі:
Рох, рох, рох!
Качачкі заквакалі:
Ква, ква, ква!
Курачкі закракалі:
Кра, кра, кра! Чытаць далей » Карней Чукоўскі — Блытаніна
Жыў-быў на сьвеце адзін хлапец, які любіў ганяцца за ветрам і зьвісаць з воблака да гары нагамі.
 Малюнак: Gurbuz Dogan Eksioglu
Аднойчы, у час сваёй стандартнай працэдуры, якая ганяла хлапцу кроў з аднаго месца, на якім звычайна людзі сядзяць, у іншае — якім думаюць, яго напаткала нечаканая ідэя.
– А што, калі я паеду ў сталічны Кснем вучыцца на мага? Што я — горш за іншых?!
Як падумаў, так адразу і вырашыў. І так у яго было заўжды.
Сабраўшы свой няхітры рыштунак, разьвітаўшыся са старэнькімі бацькамі, Бусел — так звалі нашага героя — купіў квіток на параплян. Чытаць далей » Буслік вучыцца (казка пра золата)
Ягорка з дзедам выправіліся ў грыбы. Раніца была сонечная, сонца моцна прыгравала. Таму Ягорку піць захацелася.
— Дзеду, а на ваду мы не забыліся?

Дзед ляпнуў рукой па палявой сумцы і вінавата адказаў:
— Дома на стале засталася.
— А я піць хачу…
— Што ж, трэба дадому вяртацца, — сказаў дзед.
Сумным стаў Ягорка — надта ж хацелася яму знайсці цара-баравіка.
Дзед хітра ўсміхнуўся: Чытаць далей » Казка пра тое, як Ягорку кiслiца паiла (+mp3)
|
|