|
|
Мой маленечкі каток —
ненаедлівы раток —
насамрэч і не кацёнак,
а гарэзлівы чарцёнак.
Вочкі-хітрыкі звярне,
натапорыць на мяне,
і — у бокі — скокам, скокам,
і — у скокі — бокам, бокам.
І палюе, нібы звер,
на бабулю, на таршэр,
на маленькую сястрычку,
на матулі чаравічкі,
на смятанку, на катлетку,
на мяне і на суседку…
А з работы прыйдзе татка —
рыссю ўчэпіцца за пяткі Чытаць далей » Чытанка для малечы “Па вершыку — штовечар”
Непатрэбнае патрэбна.
Можа гэта нейчы крыж?
Без бурштыну i без срэбра,
Ўздоўж хвiлiны i памiж.
Хмар, набiтых завiрухай,
Нешта воўкам падзiрне.
Словы горкiя не слухай,
Бог — ён есць, а можа не…
Непатрэбнае патрэбна
Можа гэта нейчы грэх?
I трасе рыззём iз меха
Сакавiк счарнеўшы снег
На людзей i на сумленне,
Ўздоўж хвiлiны i памiж,
На мяжы святла i ценю,
Лондан, Вiльна i Парыж.
Сяргей Брандт, 20.03.2018
Восень з пяшчотай накрыла
Лiсцем бярозавым стол.
У поцемках нешта варыла,
Туманам завесіўшы дол.
Потым стаяла ля плоту,
Пад зоркай махала рукой.
Зусiм як жывая iстота,
Празрыстая цень над ракой.
Пад ранак, блiскучы i росны,
Гарыць дыямант на вадзе.
Тчэ восень на бабцiных кроснах
I шоўк павуцiння прадзе.
Сяргей Качанаў-Брандт, 10.10.2016
На слуцкiм поясе блакiтным,
На срэбры кветка зацвiце.
Каштоўнасцi часоў здабытых
У куфар нехта зноў складзе.
Каб засталiся для нашчадкаў,
Каб людзям потым паказаць,
Як ткалi добра раней маткi
Так і цяпер не могуць ткаць.
Залоцiць сонечка на волi,
Цудоўна ззяюць дзеткам сны.
Туман — паркаль у чыстым полi
І дождж з сумотамi вясны.
Блiскучай стужкаю гаворыць,
Бруiць свой успамiн рака.
У жыце жоўтым каля бора
Ты знойдзеш кветкi васiлька.
Сяргей Качанаў-Брандт, 17.08.2016
Ст. 1 з 99123...510...»Апошняя »
|
|
