|
|
За ракою — Панямонне,
А за лесам – Шчыры Гай.
Сад калгасны i затонi,
Маеш час — дык завiтай.
Птушак рэдкiх i не бачыў?
Вунь касач, фазан, глухар…
Зайцы па капусце скачуць,
Панямонскi зубр, як цар.
Рысь нырнула ў асiннiк,
Трэск сарокi на ўвесь лес.
Навiн свежых i актыўных
Доўгi лямант да нябес.
У рацэ шляхтуюць плоткi,
Спiць на дне заможны лiнь.
Верасковы смак салодкi,
На прасторы погляд кiнь.
Ад пакосаў i да лесу
Ляжыць святасць-хараство.
Анёл, краю спеўшы песню,
Не дапусцiць сюды зло.
За ракою — Панямонне,
А за лесам — ШчырыГай.
Сад калгасны i затонi,
Для жыцця ў вёсцы — рай.
Сяргей Брандт, 15.09.2013
З мёдам сонца прынясла
Працавiтая пчала.
А збiрала з розных кветак,
Дзень у дзень, амаль усё лета.
Запаўняла мёдам соты —
Вельмi смачныя турботы.
Вулей, дзетак даглядала,
Зноў на працу вылятала.
У пчалы сон невялiчкi,
Як святло, што маюць знiчкi.
Узiмку будзе адпачынак,
Заслужыла, малайчына.
Сяргей Брандт, 10.09.2013
Дождж на госцi завiтаў,
Не было, напэўна, спраў.
Пацякло, як плынь з нябёс,
Спахмурнеў лясок ад слёз.
Дождж прасiўся, у вокны бiў,
Рваў кусты, што было сiл.
Лiсце — вогненным па лужах,
З ветрам падзялiлi сцюжу.
Пад дзвярамi нi душы,
Па страсе вада шуршыць.
На бярозках жоўтым восень
Моўчкi прабачэння просiць.
Сяргей Брандт, 10.09.2013
Насаты ды Вушаты
У вёсачцы «Тушыце Свет»
Жыý адзiн цiкавы дзед.
Ад яго непадалёк
Жыý сусед – другi дзядок.
 Насаты Першы дзед малы, вушаты.
Другi – доýгi ды насаты.
Кожнай ранiцай ля лаýкi
Вёска чуе iх забаýкi.
 Вушаты Кажа Нос: «Паслухай, Вуха,
Вось, як будзе завiруха,
Не патрэбны кажушок,
Як такi ёсць лапушок».
Чытаць далей » Насаты ды Вушаты
|
|
