Пяюць хвалi вясковага мора,
Шматкi пены ля берага круціць.
Месяц свецiць агеньчыкам хворым
I цяпла да свiтання не будзе.
Спяць у цемры дзiравыя сецi
I чакаюць улоў плямы-чоўны.
Ноч маленькiмi зоркамi мецiць
Бераг пенай застужанай роўна.
Будзе дзень новы — будзе i ежа,
Сонца птушкай на хвалях заб’ецца.
Сум прагонiць у бок старой вежы,
Дабрынёй, як вясёлкай пральецца.
Сяргей Брандт, 21.09.2012
Каментаваць