|
Жыў у рэчцы сом вусаты, пад карчагай меў ён хату. Ну, не хату, а хаціну: дах – з чароту, сцены – з ціны. Сом хаціну даглядаў: свежай цінай абкладаў, пад карчагай прыбіраў і карчагу праціраў. Словам, клопатаў не меў, ды аднойчы захацеў ён займець свой агарод.
З трыснягу паставіў плот, глей рачны хвастом […]
Граблі сенам дзед грабе, А трава кароў скубе, З-пад сабакі брэша плот, На гурках расце гарод. Парсючка фасоля зрыла, Хмарку сонейка закрыла, Праз раўчук асфальт пацёк… Кот ад мышкі ледзь уцёк!
[…]
Хто заводзіць Кацяня, Хто сабаку Ці шчаня… Толькі гэта мне не трэба: Завяду сабе каня!
Завяду абавязкова І дадому прывяду, Падаб’ю яму падковы, Булаву сабе знайду…
[…]
Неяк ранкам мухаморы былі вельмі не ў гуморы. На палянцы на лясной, пад высокай пад сасной яны ўсе сабраліся, дружна павіталіся і, слова за слова, пачалі размову. Усе ўраз апавядалі, на суседзяў паглядалі, патыліцы чухалі, толькі сябе слухалі… […]
Ст. 3 з 4« Першая«...234»
|
|