|
Узаўюцца вузкім клінам журавы над светлай даллю. На сваіх шырокіх крылах яны сонца свет прыдбалі. Вунь ляцяць цяпер над намі ў паветры неастылым. Першы — моцны, самы жвавы, а за ім зусім старыя.
Зноў да нас яны вярнуцца, спёку поўдзеня пакінуць. Цуднай Індыі дзівосы, край астральнасці брамінаў. Не злічыць галодных тыграў, джунгляў, што […]
Зорка зваліцца з нябёс Кропкай жоўтай ў авёс. Вось дык зорачная доля — З хмар уніз, як смецце ў поле.
Што зорцы цёплая зямля, Ёй нават кветкі не радня. Праляціць, міргне агеньчык, Нават травы не ўкленчаць.
Амаль да ранку праляжыць І як вугольчык дагарыць. Вось дык зорачная доля — З хмар уніз, […]
Вечар напіша з туманам Верш пра лясное здарэнне. З світанкам гаротна-цьмяным Адыйдзе. Да пабачэння.
На канюшыне роснай Сляды застануцца з ценню. Вытканы срэбрам дзівосным На памяць. Да пабачэння.
Сонца фарбуе лагодна Хваін заімшэлых карэнне. З ласкай матухны роднай Да вечара. Да пабачэння.
Сяржук Жменя, 05.05.2014
[…]
Памiнаем сваiх бацькоў На зямлi словам родным. Май над полем iзноў Грэе нечым лагодным.
Памiнаем усiх, хто жылi — Гэта добры наш звычай. Ходзiць грак жывы па раллi I як быццам iх клiча.
Сабралiся ўсе ля магiл, Выпiлi чарку i трохi паелi. Для памёршых бацькоў сваiх Трошкі у голас запелi.
Цiха пайшлi […]
|
|