|
СУЧАСНАЯ КАЗКА Ў ПАМЯЦЬ МАЛЕНЬКАГА ХЛОПЧЫКА ПЕЦI НАДТОЧАГА УСТУП За чалавечыя нявiнныя душы, амаль трыдцаць тысячагоддзяў, вядуць несканчаемую смяротную барацьбу памiж сабой толькi дзве сiлы — Святло i Цемра. Які бок прымеш ты, новы чалавек, калi народзiшся? Што табе болей спадабаецца — несцi ў сабе светлыя пачуццi i мары для ўсiх цi, зрабiўшы сваё […]
З НАРОДНЫХ ВУСНАЎ ЦУДОЎНАЯ КАЗКА
Калiсьцi вельмi даўно на паўднёвай зямлi не было нават гор, а была вялiзная, куды вокам толькi не кiнь, раўнiна. Прасцiралася яна амаль да самага небасхода i не бачна было, дзе яна пачынаецца i дзе яна заканчваецца. Раслi на ёй магутныя дубы i букi, вечназялёныя хвоi ды сосны, беглi iмклiвыя […]
Загiнуўшым славянам Украiны
Кроў вадзiцаю зноў льецца, Табе, дружа, не здаецца. Брат знiшчае свайго брата, Для каго ж такое свята?
Пагублялi людзi розум, Не з гарэлкi на марозе. Не ад дожджыка ў полi, Ад замежнай благой волi.
Нават божыя нябёсы Льюць унiз стальныя слёзы. Людзi добрыя не чуюць, Як зямля славян смуткуе.
[…]
Па чорнай дарозе да зорак, Без вопраткi ды без агню, Iдзе нехта досвiткам кволым, Пяе ўголос песню сваю.
А словы ўсе невядомы, Напэўна, з забытых часоў. Iдзе нехта досвiткам кволым Памiж забыцця цяжкiх сноў.
Зямелька здаецца хворай, Ёй вельмi патрэбны ўсход. Iдзе нехта досвiткам кволым, Шкляны збудаваўшы мост.
Сяргей Брандт, 16.04.2014
[…]
|
|