Усе рубрыкі

ЛIХТАРЫК НЯБЕСНАГА СУМЛЕННЯ — Сяргей Брандт

СУЧАСНАЯ КАЗКА Ў ПАМЯЦЬ МАЛЕНЬКАГА ХЛОПЧЫКА ПЕЦI НАДТОЧАГА УСТУП За чалавечыя нявiнныя душы, амаль трыдцаць тысячагоддзяў, вядуць несканчаемую смяротную барацьбу памiж сабой толькi дзве сiлы — Святло i Цемра. Які бок прымеш ты, новы чалавек, калi народзiшся? Што табе болей спадабаецца — несцi ў сабе светлыя пачуццi i мары для ўсiх цi, зрабiўшы сваё […]

ЯК З’ЯВIЛIСЯ КАРПАЦКIЯ ГОРЫ – Сяргей Брандт

З НАРОДНЫХ ВУСНАЎ ЦУДОЎНАЯ КАЗКА

Калiсьцi вельмi даўно на паўднёвай зямлi не было нават гор, а была вялiзная, куды вокам толькi не кiнь, раўнiна. Прасцiралася яна амаль да самага небасхода i не бачна было, дзе яна пачынаецца i дзе яна заканчваецца. Раслi на ёй магутныя дубы i букi, вечназялёныя хвоi ды сосны, беглi iмклiвыя […]

БРАТЫ РОДНЫЯ, НЕ ТРЭБА! — Сяргей Брандт

Загiнуўшым славянам Украiны

Кроў вадзiцаю зноў льецца, Табе, дружа, не здаецца. Брат знiшчае свайго брата, Для каго ж такое свята?

Пагублялi людзi розум, Не з гарэлкi на марозе. Не ад дожджыка ў полi, Ад замежнай благой волi.

Нават божыя нябёсы Льюць унiз стальныя слёзы. Людзi добрыя не чуюць, Як зямля славян смуткуе.

[…]

ШКЛЯНЫ МОСТ — Сяргей Брандт

Па чорнай дарозе да зорак, Без вопраткi ды без агню, Iдзе нехта досвiткам кволым, Пяе ўголос песню сваю.

А словы ўсе невядомы, Напэўна, з забытых часоў. Iдзе нехта досвiткам кволым Памiж забыцця цяжкiх сноў.

Зямелька здаецца хворай, Ёй вельмi патрэбны ўсход. Iдзе нехта досвiткам кволым, Шкляны збудаваўшы мост.

Сяргей Брандт, 16.04.2014

[…]