|
Дзе цякла крывёй вайна, Пачарнеў, абрузг бульбоўнiк. Два крыжы, бяжыць вада, Змерлае — жыцця ахоўнiк.
Залаты змаўклiвы лес, Ля вады дрыжаць асiны. Толькі час той не ўваскрэс, Жаль пакiнуў успамiны.
На сукнi старых дарог Хата побач, зданнем быццам. Кленча каля камня змрок, Просiць сцiпла памалiцца.
Сяргей Качанаў-Брандт, 27.10.2015
Ніжнія Талуі — вёска ў […]
Кропка косiць, коска — не, Можа лiха прамiне? Твая ж хата пэўна з краю? Там цябе цiвун чакае.
Стог руды гнiлой саломы, Што далей табе вядома? Можа не вярнуў пазыкi? Гэта коска, а не лiха.
Хто паставiць на каленi? Працуй болей, рахнуй пенi. Кропка косіць, коска – не, Можа беднасць прамiне.
У […]
Прыйдзе маўклiва восеньскi вечар, Дождж за акном шапацiць. У нейкай турбоце ля дзвярэй кленча, Золак над вёскай дрыжыць.
Прагне цяпла i сяброўскiх адносiн, Птушкi, як дробны ланцуг. З вечарам у хату просiцца восень, У хлеў гонiць лiсце пастух.
Цягнецца час незнаема-маркотны, На дол прылягла цiшыня. Лiст ападзе каляровым, суботнiм, Восень на чарку […]
Константин Бальмонт. Камыши (Перевод)
За поўначным часам у балотнай цішы, Нячутна, бязгучна шуршаць камышы.
Аб чым яны шэпчуць? Аб чым гаманяць? Навошта агеньчыкі побач гараць?
Мількнуць, падмігнуць і іх быццам няма. А побач вандруе, трымціць цішыня.
За поўначным часам сухім шапацяць. Там жабы ў гнёздах, вужакі свісцяць.
У балоце ляжыць паміраючы твар. То […]
|
|