Усе рубрыкі

Дзе мова тваiх бацькоў? — Сяргей Брандт

Каляровае смецце i гразь Змые першая навальнiца, Як замову адшэпча.

Дык дзе Яно Жыццё апасля Смерцi? Можа ў нараджэннi тваiм?

Тры крокi да зорак, Тры крокi да зямлi, У кожнага свой шлях.

Кажуць старыя людзi: “Не ўсё, што блiшчыць, Мае кошт золата”.

Дзе i куды Хаваюць свае грахi Бессардэчныя iмгненнi?

Ты ведаеш […]

Сплецены вяночак. Сяргей Брандт

Сплецены вяночак iз пунсовых кветак, Цягне плынню ноччу на пачатку лета.

Хвалi не штурхаюць пад бакi вiльготным, Зданнi не чапаюць кветачкi нiводнай.

Што ён робiць ноччу, золкам цягне раннiм, Плыве той вяночак услед не за спатканнем.

Бераг не прымае слёз чужых трывогi I вянок шпурляе на струмень глыбокi.

Па вясне вяночак дамоў не […]

Бог, дай нам…Сяргей Брандт

Бог, дай нам зiму перажыць, Дзе каля хат мароз страляе, Лед тоўстай коўдраю ляжыць, А дроў для грубкi не хапае.

Бог, дай нам весну прамiнуць, Дзе не прайсцi, адны паводкi, З вадой да мораў пранясуць Палёў змакрэўшых позiрк вадкi. Бог, дай нам лета перайсцi, Дзе сонца палiць, а не косiць. Лён сiнiм не […]

Вёска Журавель. Сяргей Брандт

Апошнi шлях, зжаўцелы ганак, У брудзе страшным цiшыня I памiнальны з дажджом ранак. Як грыва хворага каня.

Там вокны ветрыкам зашклёны, Стаў на каленi моўчкi дах. Трасе галiнай клён стамлёны I не знаходзiць сна ў снах. Зямля згнiе гадкоў за дзвесце, Чым здзiвiш туташнiх людзей? Яе нiхто не ўваскрэсiць, Не зробiць, каб была […]