|
|
Залез Крэнт на плот,
Брыдкi таўсты жывот.
Плот Прэнта не трымае,
Крэнт тут жа пачынае.
Далей, каб ад турбот,
Прэнт узляцеў на плот.
За прэнт Крэнт учапiўся,
Але ўнiз звалiўся.
Сядзiць Прэнт каля плоту
Вакол адны турботы.
Заросшы iмхом плот,
Таўсты брыдкi жывот.
Сяргей Качанаў-Брандт, 14.04.2015
На назе зялёнай скача
Брудны лупаглазы Згачар.
Ён жыве пад самым вiрам,
Пахне глеем, пенай, жвiрам.
Носіць з цiны дробнай рэчы,
Мае воблiк чалавечы.
Пад вадой сцюдзёнай скача,
Ваду круцiць мурза Згачар.
Любіць есцi хлеб ячменны
I шпурляць у качак пенай.
Ой, не хоча Згачар мыцца,
Носiць з гразi завушнiцы.
Брат вядзянiцы? Не, што ты?
Там дзе ён, адны турботы.
Вiр ён трымае за каўнер,
Згачар анчутцы кавалер.
Ваду круцiць, на дне скача
Брудны лупаглазы Згачар.
Вось не будзеш сёння мыцца,
Прыйдзе, каб табе прыснiцца!
Сяргей Качанаў-Брандт, 14.04.2015
Пад вадой жыве дзявiца,
Прыгажуня вадзянiца.
Кожны дзень яна спявае
I луской прывабна ззяе.
На паветры сушыць косы,
Як блiшчаць яны дзiвосна!
I пляце з травы вяночак,
Да рамонкаў васiлёчак.
А ад слоў яе цудоўных
Стаяць вольхi непрытомна.
У напевах слёзкi з жалем
Што ты тут, дзяўчо, шукаеш?
Бяжыць вада бруiцца
З косаў меднай вадзянiцы.
Гучыць зноў на свiтаннi
Спеў дзiўным прывiтаннем.
Сяргей Качанаў-Брандт, 10.03.2015
Пад самым акном
Свой дзiцячы аброк
Збiрае расхрыстаны
Восеньскi змрок.
Лагодных усмешак
Амаль кошык цэлы,
А сны ён збiрае
Да ранiчкi белай.
Сны дзетак маленькiх —
Iрынкi, Арцёмкi,
Ступае ён цiха,
Бо носiць валёнкi.
А сам ён не мае
Фарбованых сноў,
Старанна збiрае
Дзiцячыя зноў.
Ён потым сны
Дзетак малых разглядае,
А з самых цудоўных
Калекцыю мае.
I кожны вячор
Свой дзiцячы аброк
Збiрае расхрыстаны
Восеньскi змрок.
Сяргей Качанаў-Брандт, 10.04.2015
|
|
