|
|
Беларуская народная казка 
Мінск: Мастацкая літаратура, 2008. — 16 с.
Серыя “Казка за казкай”
Чарговая кніга для дашкольнікаў — беларуская народная казка «Пшанічны каласок». Не адно пакаленне ведае гэту казку, але маладая мастачка Соф’я Піскун па-своему пераасэнсавала і пераўвасобіла знаёмых герояў. Курачка Сакатушка, гусак Шыпун ды індык Балбатун маюць своеасаблівы «чалавечы» выгляд, на іх апранута моднае сучаснае адзенне з элементамі аўтэнтыкі.
Цікаўным і кемлівым маленькім чытачам можна нават самастойна пазнаёміцца з казкай — гэтаму спрыяе зручны буйны шрыфт і маляўнічае афармленне. Чытаць далей » Пшанічны каласок (кніга)
Кніга з серыі “Казка за казкай”.
Беларуская народная казка “Не сілай, а розумам”.
Выдавецтва “Мастацкая літаратура”, Мінск, 2004.
Мастак В.В.Дударанка Чытаць далей » Не сілай, а розумам (кніга)
Зайшоў неяк у адну вёску манах.
 Быў на ім яркі халат і капялюш, а ў руках палка.
Вось ходзіць манах ад хаты да хаты, міласці просіць. Амаль ўсю вёску абыйшоў, і раптам бачыць — на іншым беразе вялікая хата пад чарапічным дахам стаіць.
Пайшоў манах да той хаты, пастукаўся ў вароты. Выйшаў з хаты стары — але ж злы як чорт, замахаў на манаха рукамі, і як закрычыць:
— Няма ў нас нічога, пайшоў прэч!
Манах кажа ветліва:
— Калі ласка, ахвяруйце што-небудзь. Ужо калі ў такой багатай хаце нічога не знойдзецца, хто ж тады мне міласціну падасць?
— Вось пракляты манах! Да чаго ж назойлівы! Калі я і разбагацеў, дык ва ўсякім разе, не з тваёй дапамогай! І няма чаго тут разважаць, прыбірайся!
У вёсцы ўсе ведалі, які стары злы і не любілі яго.
Але нават гэтага скнару пранялі мудрыя гаворкі манаха, і не ведаў ён, як лепей зрабіць, і стукаў па зямлі доўгай трубкай, попел з яе вытрасаючы.
Потым выхапіў у манаха торбу, пайшоў у хлеў, напоўніў торбу ляжалым гноем і прынёс манаху. Той моўчкі ўзяў торбу, нізка пакланіўся і пайшоў прэч.
Ідзе манах па дарозе, раптам чуе — хтосьці яго кліча.
Глянуў, а гэта нейкая жанчына яго даганяе. Чытаць далей » Матчына скала (карэйская казка)
Трохі са спазненнем, але трэба дадаць і гэтае выданне да нашых матэрыялаў.
У 1946 годзе, калі толькі скончылася самая жахлівая вайна, якая не памілавала нікога — у тым ліку дзяцей, дарослыя задумаліся над тым, што яны могуць зрабіць дзеля таго, каб такое больш не паўтарылася. І тады Арганізацыя Аб’яднаных Нацый стварыла Дзіцячы Фонд ААН (ЮНІСЕФ), закліканы абвяшчаць і абараняць права самых маленькіх жыхароў Зямлі — дзяцей.
Упершыню ў гісторыі чалавецтва гэтыя правы былі запісаны на паперу і сталі асноўным міжнародным законам пра дзяцей, надзвычай важным і абавязковым для выканання уімі і кожным.
Упершыню дарослыя так сур’ёзна задумаліся пра тых, хто прыйдзе ім на змену заўтра. Гэтыя правы, такія простыя і натуральныя, могуць быць зусім недаступнымі. І тады Дзіцячы Фонд ААН спяшаецца на дапамогу. Сімвалам Дзіцячага Фонду ў Беларусі стаў сонечны зайчык Юні-Юні.
Для таго, каб яго ўбачыць, дастаткова самага малеенькага кавалачка люстра ці проста начышчаннага гузіка ці усмешкі, а, можа быць… добрага ўчынку. Сонечны зайчык, маленькі праменьчык сонейка, які адлюстраваўся ў нашых сэрцах. На старонках гэтай кніжкі ён знаёміць дзяцей і дарослых з асноўнымі правамі дзяцей. Чытаць далей » Канвенцыя аб правах дзіцяці
|
|
