Константин Бальмонт. Камыши (Перевод)
За поўначным часам у балотнай цішы,
Нячутна, бязгучна шуршаць камышы.
Аб чым яны шэпчуць? Аб чым гаманяць?
Навошта агеньчыкі побач гараць?
Мількнуць, падмігнуць і іх быццам няма.
А побач вандруе, трымціць цішыня.
За поўначным часам сухім шапацяць.
Там жабы ў гнёздах, вужакі свісцяць.
У балоце ляжыць паміраючы твар.
То месяц баграны — сумотны званар.
І цінай смярдзіць, вільготнасць паўзе,
Ды багна засмокча, ніхто не спасе.
“Каго? Для чаго?” — запытай камышы.
Блукае гаротны агеньчык душы.
А месяц сумотны — бязмоўны званар,
Не ведае ён і хавае свой твар.
Уздох паўтарае змярцвелай душы,
Сумотна і ціха шуршаць камышы.
Сяргей Качанаў-Брандт, 28.07.2015
