|
Частка сёмая ЛЕСАВІК У нашай славянскай, з часам забытай міфалогii, ёсць адзiн дух, якi назаўсёды стаiць побач з лесам. Гэта лясун, лесавік, гаспадар лесу, усiх звяроў, кустоў i дрэваў. Яму вельмi спадабаецца вецер, асаблiва цеплы, летнi, i калi ён iдзе па лесе, то вецер за iм замятае ўсе сляды. Каб напалохаць людзей, лесавік можа […]
На замеценых снегам вузкіх гарадскіх вуліцах дагараў кароткі снежаньскі дзень, але ўжо ўспыхнулі жоўтымі светлячкамі бронзавыя ліхтары і змроку прыйшлося адступіць, а пазней схавацца ў цёмных пустых падваротнях. Незлічонае мноства святочных вітрын зіхацела рознакаляровымі агеньчыкамі, прыцягвала да сябе дзяцей і дарослых. Напярэдадні Каляд усё навокал станавілася больш прывабным, а дзе немагчыма было схаваць […]
Лес цямнюткi поўны чар, Замiрае лiст у ценi. Ноч не стане на каленi, Не схавае месяц твар. Не зацягне ў свой сон, Не кране агеньчык сэрца. Рыпнуць горка неяк сенцы, Жаль адыйдзе ад вакон.
За нагу трава кране, Рвецца крык нечалавечы. Але дыхаць болей нечым, Жудасна, як быццам у сне.
Стог сустрэне на […]
Трохi порхаўкi зялёнай, Мухамора жоўты бок. Лiст сухi старога клёна I… гарклявы агурок. Ад кажанчыка крыло — Каб ляноту праняло. Жабяня, таўсты трытон Кладзём побач у бiдон.
Затым жменьку туманоў, Зверху моху i сунiц. Лыжачку дзiцячых сноў I хвасты ад блiскавiц.
[…]
|
|