|
Ветры з поўначы злуюцца, снег з палёў мятлой змятаюць, Хмары белага бяссмерця на вiлах у неба падымаюць. Гурбай снежнай гэтай хмары ападуць начным распадкам, Праз мароз нiхто не пройдзе, дагарыць свячным агаркам.
З завiрухай ваўкi выюць, след кароткi — мчыцца зграя, Жах пад скуру зверам лезе, на скаку кроў застывае. Сiлай грубай, […]
Я спытаў жалейку, што ў траве ляжала: «Хто цябе тут кiнуў, любая мая? Ты маўчыш, а ўчора для ўсiх гучала, Гукi тваёй песнi прыняла зямля. Медзяком не гнутым, чалавекам божым, Добрым, закаханым быў i я, паэт, А цяпер знямеў я, як касою скошан, Як зладзейка доля, не патрэбен свет.»
„Што ж, — жалейка […]
Восень перапелкаю шэрай загалосiць, На вячэру з мокрымi лiсцямi запросiць. Адшумiць нявыразна лес дажджом сталёвым, Дагараць у печцы цяплом хуткiм дровы. Кветкi адмiлуюцца, памянуць вясёлку, Водар смачны чуецца — у вяночках зёлкi. Пад дажджом i сена цьмяным занямела, У капне ля лесу аж да зямлi прысела.
Асцярожна курачка ў сянях заквохчыць I замоўкне […]
Два тхаркі Цімон і Борка Робяць разам шкоду толькі. Раскідалі смецце ў школе, А сказалі: “Вецер у полі!” Патапталі астры, градкі, А ў адказе – парасяткі. Фарбай выпацкалі лаўку І суседнюю запраўку.
У бліны паболей солі — Вінаваты дворнік Коля. Можа хопіць шуткаваць? Тхаркі кажуць: «Смех дзе ўзяць?
Можа ў цырк які паехаць? Цырк […]
|
|