Усе рубрыкі

Прыйдзе маўклiва восеньскi вечар — Сяргей Брандт

Прыйдзе маўклiва восеньскi вечар,
Дождж за акном шапацiць.
У нейкай турбоце ля дзвярэй кленча,
Золак над вёскай дрыжыць.

иии

Прагне цяпла i сяброўскiх адносiн,
Птушкi, як дробны ланцуг.
З вечарам у хату просiцца восень,
У хлеў гонiць лiсце пастух.

Цягнецца час незнаема-маркотны,
На дол прылягла цiшыня.
Лiст ападзе каляровым, суботнiм,
Восень на чарку зайшла.

Сяргей Качанаў-Брандт, 12.10.2015

Камышы — Сяргей Брандт

Константин Бальмонт. Камыши (Перевод)

За поўначным часам у балотнай цішы,
Нячутна, бязгучна шуршаць камышы.

Аб чым яны шэпчуць? Аб чым гаманяць?
Навошта агеньчыкі побач гараць?

загружено

Мількнуць, падмігнуць і іх быццам няма.
А побач вандруе, трымціць цішыня.

За поўначным часам сухім шапацяць.
Там жабы ў гнёздах, вужакі свісцяць.

У балоце ляжыць паміраючы твар.
То месяц баграны — сумотны званар.

І цінай смярдзіць, вільготнасць паўзе,
Ды багна засмокча, ніхто не спасе.

“Каго? Для чаго?” — запытай камышы.
Блукае гаротны агеньчык душы.

А месяц сумотны — бязмоўны званар,
Не ведае ён і хавае свой твар.

Уздох паўтарае змярцвелай душы,
Сумотна і ціха шуршаць камышы.

Сяргей Качанаў-Брандт, 28.07.2015

Цiшыня. Сяргей Брандт

Не падыходзь да дзвярэй хаты,
Дзе памярла знахарка Марта.
Бо толькі як ты iх адчынеш,
У цемры жудаснай загiнеш.

загружено

Там, дзе ляжаць адны бярвеннi,
Блукаюць па двары зноў ценi.
Дождж прашумiць i не здаецца,
Кажан над студняй малы ўецца.

А потым бразне звонка клямка
I нешта цень штурхне ля ганка.
У сенцах рыпнуць дзверы зданнем
Амаль за квадранс да свiтання.

Жах па траве паўзе маўклiва,
Дрыжыць агеьнчык шэрай грывай.
I водгук слоў пральецца тройчы
У нагаворах хрыплых i жаночых.

Не падыходзь да дзвярэй хаты,
Дзе памярла знахарка Марта.
Няхай са зданнем на палях,
З туманам бродзiць цiшыня.

Сяргей Качана-Брандт, 12.07.2015

Сонейка. Сяргей Брандт

Ой, ты ж маё сонейка,
Распляцi ты коскi мне
Па вясне,
Каб вясёлы птушак спеў
Аж да зорак даляцеў
Па вясне.

со

Ой, ты ж маё сонейка,
Адпрасуй кашульку мне
Па вясне,
Каб вада сястрыца зноў
Падарыла мне любоў
Па вясне.
Ой, ты ж маё сонейка,
Над лясочкам свецiць мне
Па вясне,
Каб тваё заўжды цяпло
Маё сэрца сцерагло
Па вясне.
Ой, ты ж маё сонейка…

Сяргей Качанаў-Брандт, 02.07.2015