Усе рубрыкі

Агатка і Кніжка (песенькі)

Цудоўныя песенькі мамы і Агаты на словы розных беларускіх аўтараў.

Спявае Аляксандра Грахоўская. Яшчэ больш тут: aljaksandra.com

ЯК З’ЯВIЛIСЯ КАРПАЦКIЯ ГОРЫ – Сяргей Брандт

З НАРОДНЫХ ВУСНАЎ ЦУДОЎНАЯ КАЗКА

Калiсьцi вельмi даўно на паўднёвай зямлi не было нават гор, а была вялiзная, куды вокам
толькi не кiнь, раўнiна. Прасцiралася яна амаль да самага небасхода i не бачна было, дзе яна пачынаецца i дзе яна заканчваецца. Раслi на ёй магутныя дубы i букi, вечназялёныя хвоi ды сосны, беглi iмклiвыя i жвавыя раўчукi з павольнымi рэкамi, у якiх усялякiх рыб вадзiлася незлiчымае мноства.

Возера Сіневір

A валодаў гэтай раўнiнай цмок па прозвiшчу Сiлун. Вельмi заможны быў гэты цмок i багаты — зямля шчодра дарыла сваё пад цеплым сонцам і людзей працаваўшых на ёй таксама было вельмi шмат. Жывымi плямамi па лугах хадзiлi гурты хатнiх жывел: кароў, быкоў, коз, авечак, свiнней. Побач з iмi паслiся рэдкія i каштоўныя віды коней. У шматлiкiх рачных тонях плавалi гусi з качкамi, на падворках квахталi куры з жоўтымi пылянятамi. У кожнай вёсцы цi хутары жыхары прачыналiся з самага ранку ад петушынага звонкага спеву. Чытаць далей » ЯК З’ЯВIЛIСЯ КАРПАЦКIЯ ГОРЫ – Сяргей Брандт

БРАТЫ РОДНЫЯ, НЕ ТРЭБА! — Сяргей Брандт

Загiнуўшым славянам Украiны

Кроў вадзiцаю зноў льецца,
Табе, дружа, не здаецца.
Брат знiшчае свайго брата,
Для каго ж такое свята?

Пагублялi людзi розум,
Не з гарэлкi на марозе.
Не ад дожджыка ў полi,
Ад замежнай благой волi.

славяне

Нават божыя нябёсы
Льюць унiз стальныя слёзы.
Людзi добрыя не чуюць,
Як зямля славян смуткуе.

Дзень аўторак — памiнальны,
На пачуццi вельмi танны.
Не татары правяць мiрам,
На кавалкi рвуць Айчыну.

А свалоты, тая ж нечысць,
Што ў пекле сядзiць вечным.
Што за спiнами вартуе
У белай з зоркамi кашулі.

Гэць, старая, адчапiся!
Як з каростай адвалiся!
Не табе, смярдзюк пархаты,
Хлусню лiць на нашы хаты.

Браты родныя, не трэба!
Плач ляцiць з крывёй да неба.
Вайну кiнем, разбярэмся
I братамi застанемся.

Сяргей Брандт, 16.04.2014

ШКЛЯНЫ МОСТ — Сяргей Брандт

Па чорнай дарозе да зорак,
Без вопраткi ды без агню,
Iдзе нехта досвiткам кволым,
Пяе ўголос песню сваю.

980814053

А словы ўсе невядомы,
Напэўна, з забытых часоў.
Iдзе нехта досвiткам кволым
Памiж забыцця цяжкiх сноў.

Зямелька здаецца хворай,
Ёй вельмi патрэбны ўсход.
Iдзе нехта досвiткам кволым,
Шкляны збудаваўшы мост.

Сяргей Брандт, 16.04.2014