Усе рубрыкі

МАРОЗНАЯ РАНIЦА — Сяргей Брандт

Полымя ў пячы гудзiць,
Дзед на зэдлiку сядзiць.
Зложаны ў радок паленцы,
Зіма зноў не мае сэрца.

утор

Блiшчыць няпоўная луна,
Спiць пад снегам цiшыня.
Прамерзлi дрэвы да каранёў,
Мароз цiсне — будзь здароў.

Збялелi шыбы на акенцах,
Холад блукае па сенцах.
У хату просiцца, скрабецца,
Можа дзеду ўсё здаецца?

На ўсходзе чырвань плешча,
Цягне дым ракою вечнай.
Зоркi-шкоднiцы пяюць:
“Дзеткi ў школку не iдуць!”

Сяргей Брандт, 26.12.2012

БЕЛАЕ НА ШЭРЫМ – Сяргей Брандт

Завiруха трасе злая
Попел белы кругалля
На пяшчоту, што ад раю
Мела некалi зямля.

5678

Белае на шэрым полi,
Яркiх кветак стылы свет.
Плача вецер у наваколлi,
Як стары вясковы дзед.

Цемра с брыдкаю сумотай
Падпаўзе амаль дахат,
I застанецца за плотам,
Хто ж святлу святому рад.

Ахрысцiць агеньчык вокны
I прагонiць горкi лес.
Завiруха попел мокры,
Як журбу трасе з нябёс.

Сяргей Брандт, 26.09.2012

РЭЙН – Сяргей Брандт

У нізіне, што пад Кёльнам
Рэйн цячэ сцяжынкай вольнай.
Да мора сіняга бяжыць,
Паміж розных меж ляжыць.

images.jpgтьтт

Бераг правы не спіць ноччу,
Па нямецкі сустрэць хоча.
А другі – такі паважны
На галандскай мове важыць.

Так і мерае вякамі
Рэйн блакітнасць берагамі.

Сяргей Брандт, 01.01.2014

УСІМ КАЛЯДЫ БУДУЦЬ РАДЫ — Сяргей Брандт

Вeрабейка прыг ды скок,
Жвавенька збiрае зерне.
Падыйшоў да хаты змрок,
Пад акном праліўся ценню.

kolyada

Першым успыхнуў вугалёк,
Зорачкай на небасходзе.
Помняць продкi — не знарок,
Варажба жыве ў прыродзе.

На стол — сена, грошай медзь,
Пост да самага вячора.
Узвар духмяны, не паспець,
З’есць куццю да жоўтых зорак.

Цягне маладых на свет,
Каля банькi хтосць варожыць.
У гэтай чарадзе прыкмет
Дух калядны дапаможа.

Свiст ля млына, смех гарой,
То батлейка вёску смешыць.
Моладзь б’ецца, божа ж мой,
За ўладанне снежнай вежай.

Ведаю, што незнарок,
Усё з намi праiсходзiць!
Адыйшоў ад хаты змрок,
Чырвань грае на ўсходзе.

Жменька жыта, парны плот…
З Калядой святкуюць людзi.
Жужжыць бабцiн калаўрот,
Што прайшло – таго не будзе!

Сяргей Брандт, 22.12.2012