Усе рубрыкі

Дзінь-дзілінь: пара гуляць у казкі

Рубрыка: 7+ Школьнікам (школьникам), Аўдыё, Аўтарскія казкі (авторские сказки) |

Вядомыя выканаўцы, паэты і пісьменьнікі, акторы, артысты і нават адзін дыплямат узялі ўдзел у сумесным праекце інтэрнэт-парталу Tuzin.FM ды Беларускага Радыё Рацыя «Дзінь-дзілінь: пара гуляць у казкі». Праект складаецца з 12 казак аўтарства Сяргея Вітушкі, беларускага пісьменьніка зь Вільні.

Дзінь-дзілінь - пара гуляць у казкі

Дзінь-дзілінь - пара гуляць у казкі

Чытаць далей » Дзінь-дзілінь: пара гуляць у казкі

Тэгі: , | 12.02.12
3 каментараў

Аўтарка “Мама Му” ў Менску!

Рубрыка: Аўтарскія казкі (авторские сказки), Відэа (видео), Дарослым (взрослым), Навіны (сказочные новости) |

Сустрэча з Юі Вісландэр — аўтарам серыі дзіцячых кніжак пра Маму Му — адбудзецца ў Менску 12 лютага 2012 г. у кнігарні «ЛогвінваЎ» (пр-т Незалежнасці, 37а). Пачатак а 14й — абавязкова прыходзьце!


Чытаць далей » Аўтарка “Мама Му” ў Менску!

Тэгі: , , , | 11.02.12
Каментаваць

Сонечная паляна, або Прыгоды Вожыка и Зайца ў дзівосным лесе

Рубрыка: Аўтарскія казкі (авторские сказки) |

Дождж ішоў і ішоў… Ён, здаецца, ішоў заўсёды. Нізкія хмары віселі над самай зямлёй – відаць, яны зачапіліся ў мокрых верхавінах стромкіх елак і ніяк не маглі адарвацца і паляцець.
Гэта паляна была калісьці светлай і рознакаляровай. А цяпер яна стала ўсюды аднолькава мокрай, шэра-зялёнай.

У дупле вялікага старога пня сядзеў сумны Вожык. Пень быў вялікі, з тоўстымі сценкамі, і ў жытле Вожыка было цяпер суха і ўтульна. Але радасці ў Вожыка не было: дождж ужо ішоў так доўга!
На застылай паляне раптам з’явілася светлая пляма – ну, вядома, Заяц! Ён спыніўся амаль пасярод паляны, разгублена аглядаўся па баках. Чытаць далей » Сонечная паляна, або Прыгоды Вожыка и Зайца ў дзівосным лесе

Pages: 1 2 3 4

Тэгі: , , , , | 16.12.11
4 каментараў

Cнегавік і вясна (п’еса)

Рубрыка: 3-7 Дашкольнікам (дошкольникам), Аўтарскія казкі (авторские сказки), Сцэнкі (сценки) |

Зорная зімовая ноч. На заснежанай лясной паляне стаіць снегавік. У яго нос-морква, на галаве капялюш са старога вядра, у руцэ мяцёлка. На палянку крадучыся выходзяць Таўстун і Даўгавух.
Спыняюцца.

снегавік

ДАЎГАВУХ. Ну, чаго спыніўся?
ТАЎСТУН. А ты чаго?
ДАЎГАВУХ. А я… я на цябе гледзячы!
ТАЎСТУН. А я – на цябе!
Нейкі час стаяць моўчкі.
ДАЎГАВУХ. Ну што, пайшлі далей?
ТАЎСТУН. Пайшлі!
Зноў нейкі час моўчкі стаяць.
ДАЎГАВУХ ( сярдзіта). Слухай, мне гэта надакучыла! Трэба ісці!
ТАЎСТУН. Трэба!
ДАЎГАВУХ. Альбо наперад, альбо назад!
ТАЎСТУН. Лепш назад!
ДАЎГАВУХ. Ах ты, баязлівец! Ну, чаго спалохаўся? Ён жа са снегу!
ТАЎСТУН. Ды ведаю я гэта! Але ж вельмі ўжо на паляўнічага падобны! І мяцёлка гэтая… ну зусім, як стрэльба! Ведаеш што, ідзі лепш адзін!
ДАЎГАВУХ. А ты?
ТАЎСТУН. А я цябе тут пачакаю. Чытаць далей » Cнегавік і вясна (п’еса)

Тэгі: , , , | 31.10.11
Каментаваць